WYCIĄGNIJ RĘKĘ

3. Uległość w tym, czego codziennie domaga się od nas Pan.


Ów człowiek ze sparaliżowaną ręką był uległy słowom Jezusa; stanął pośród ludzi, jak tego zażądał Pan, a następnie usłuchał, gdy Pan kazał mu wyciągnąć chorą rękę. Osobiste kierownictwo duchowe polega na głębokim działaniu w duszy Ducha Świętego, który ciągle domaga się drobnych zwycięstw. Zwycięstwa te sposobią nas do otrzymania nowych łask. Kiedy chrześcijanin czyni ze swej strony wszystko, co możliwe dla wzrostu cnót – omijając przeszkody, odsuwając się od okazji do grzechu, walcząc zdecydowanie u samych źródeł pokusy – Bóg wciąż śpieszy z nową pomocą, by umocnić te cnoty i ofiaruje dary Ducha Świętego, które doskonalą owe nawyki, wyrobione dzięki łasce.

Pan chce, byśmy żywili skuteczne i konkretne pragnienie bycia świętymi; w życiu wewnętrznym nie wystarczą ogólne , idee. „Czy widziałeś, jak wznoszono ten wspaniały, imponujący budynek? – Cegła po cegle. Tysiące. Ale jedna za drugą. – A także worki z cementem, również jeden za drugim. I kamienie na fundamenty, niewiele znaczące w zestawieniu z ogromem całości i sztaby żelaza i robotnicy pracujący dzień po dniu, zawsze o tych samych godzinach…

Widziałeś, jak wznosił się ten wspaniały, imponujący gmach? – Stworzyła go potęga rzeczy drobnych!

Często, mówiąc o świętości, pokreślą się pewne aspekty rzucające się w oczy wielkie próby, okoliczności nadzwyczajne, męczeństwo; tak jakby życie chrześcijańskie polegało wyłącznie na takich czynach i było udziałem jedynie niewielu wyjątkowych ludzi; i jakby Pan w wypadku większości ludzi zadowalał się życiem chrześcijańskim drugiej kategorii. Tymczasem winniśmy głęboko przemyśleć to, iż Pan wszystkich nas powołuje do świętości: zapracowaną matkę w rodzinie, której ledwie starcza czasu i sił na prowadzenie domu, przedsiębiorcę, studenta, ekspedientkę w wielkim sklepie i sprzedawczynię w kiosku z warzywami.

Duch Święty mówi do wszystkich: wolą BOŻĄ jest wasze uświęcenie. A chodzi tu o wolę skuteczną, gdyż Bóg bierze pod uwagę wszystkie okoliczności życia i udziela niezbędnych łask, by postępować w świętości.

„Dar Ducha Świętego sprawia, że aktualne i dla wszystkich realne staje się odwieczne przykazanie, jakie Bóg dał swojemu ludowi: «Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!» (Kpi 19,2). Świętość wydaje się celem trudnym, osiągalnym tylko dla ludzi zupełnie wyjątkowych albo dla tych, którzy odrywają się całkowicie od życia i kultury swojej epoki. W rzeczywistości świętość jest darem i zadaniem zakorzenionym w chrzcie i bierzmowaniu, powierzonym wszystkim członkom Kościoła w każdej epoce. Jest darem i zadaniem dla świeckich, tak jak dla zakonników i kapłanów.

Żeby wzrastać w cnotach, musimy zwracać uwagę na to, co mówi do nas Pan, często za czyimś pośrednictwem, i realizować to w praktyce. „Wspaniałym przykładem tej uległości jest dla nas wszystkich Najświętsza Maryja Panna, Dziewica z Nazaretu, która powiedziała „fiat”, będąc całkowicie gotową do wypełnienia planów Bożych tak, iż Duch Święty mógł w Niej rozpocząć konkretną realizację planu zbawienia. Prośmy dzisiaj naszą Matkę, Najświętszą Maryję Pannę, by nam pomagała być coraz bardziej uległymi Duchowi Świętemu, wzrastać w wielkich cnotach poprzez realizację dobrych celów danego dnia.