Poniedziałek 22 listopada
„Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni”
Dzisiejsza przypowieści porusza problem tego, że nieważne jak dużo dajemy, ważne jaka jest nasza intencja. Możemy bowiem dać coś o mniejszej wartości materialnej, ale będzie to miało zdecydowanie większą wartość duchową. Wdowi grosz związany był z licznymi wyrzeczeniami oraz poświęceniem, któremu kobieta się poddała. Ważna jest zatem duchowa wartość tego, co pragniemy komuś ofiarować oraz intencja, z jaką daną rzecz ofiarujemy. Interpretacja przypowieści o wdowim groszu skupia się najczęściej na przekonaniu, że to, co robimy dla innych ma tym większą wartość, im większe poświęcenie się z tym wiąże. Ważna jest intencja, która nam towarzyszy, a nie wartości materialne. Czasami mały czyn może znaczyć więcej niż szumnie rozgłaszana pomoc. Uboga wdowa pokazuje, że można dać bardzo wiele, nic nie znacząc i prawie nic nie posiadając. Wystarczy otworzyć swoje serce, nieraz bardzo skurczone. W dzisiejszym świecie rodzice chcą przekazać dziecku jak najwięcej rzeczy materialnych. Dzieci mają niemal wszystko. Brakuje im tylko jednego – miłości. To jest ten grosik, który przewyższa wszystkie inne dary. Co ja daję? W jaki sposób? Czy potrafię łączyć ludzką przezorność z zaufaniem Bożej Opatrzności? Czy potrafię uczyć się od ludzi prostych, ubogich, mało znaczących w ludzkiej hierarchii?