Miesiąc maj w Kościele jest czasem, w którym szczególnie czcimy naszą Matkę – Maryję. To właśnie Jej zechcieliśmy poświęcić temat naszego spotkania w dn. 9 maja br.. Po krótkim przywitaniu i wprowadzeniu dwaj spośród naszych braci poprowadzili modlitwę, w której w wyjątkowy sposób zaznaczyliśmy obecność Matki Jezusa i naszej Matki. Po zaproszeniu Ducha Świętego z naszych ust popłynęło spontaniczne uwielbienie wg wezwań litanii loretańskiej, które tak pięknie opisują cechy NMP. Z całego serca prosiliśmy, aby Ona jako Pełna Łaski wypraszała wszystko to, co potrzebne dla nas.

Konferencje tematyczną: „Błogosławiona, która uwierzyła” przedstawiła nasza liderka – Emilia. Nabożeństwa majowe od zawsze łączyły pokolenia, a dziś jednoczą nas, gdy są odmawiane razem: we wspólnocie, z domownikami, czy też z przyjaciółmi. Ta wieloletnia tradycja Kościoła trwa poprzez wieki i wciąż kieruje nasze kroki śladami tej Najpiękniejszej z Niewiast. Przykład życia Maryi, dla nas jako Wspólnoty Jednego Ducha, jest szczególnie ważny. Jako WJD za główny cel stawiamy niesienie Ewangelii, której mocy doświadczamy w naszym codziennym życiu. Dlatego pragniemy obierać Ją jako wzór do naśladowania. Przypominamy sobie o tym przy każdej okazji używając często aklamacji: Maryjo – Gwiazdo Nowej Ewangelizacji – prowadź nas.

W konferencji usłyszeliśmy o dwóch szczytach wiary w życiu Maryi. Pierwszy z nich to Zwiastowanie, które było zaproszeniem do uwierzenia w to, co po ludzku niemożliwe. Ona jako młoda dziewczyna z Nazaretu pomimo wielu pytań nie przestaje ufać Bogu. Mówi tylko: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie…”. Patrząc na Nią próbowaliśmy odpowiedzieć na pytanie: jak my reagujemy na obietnice Boże: zwątpieniem i wycofaniem? A może działaniem po swojemu? Drugim szczytem w życiu Maryi była niezachwiana wiara w Zmartwychwstanie Syna w momencie, gdy On został ukrzyżowany. Ewangelia nic nie wspomina o ukazaniu się Zmartwychwstałego Jezusa Swojej Matce, co jeszcze bardziej akcentuje Jej heroizm wiary. Kto wie, czy to właśnie nie o Niej mówił Jezus, w wieczerniku do Tomasza: „Błogosławieni, którzy nie widzieli a uwierzyli”.

W dalszej części konferencji, odwołując się do konferencji abp Grzegorza Rysia, Emilia skupiła się na wyjaśnieniu określenia Maryi jako Matki Miłosierdzia. Ona jest najlepszym wzorem ewangelizacji, gdyż odczytuje swoje miejsce służby „natychmiast”, zanim zostanie przez kogoś poproszona. Czy my znamy dziś ludzi z taką „wyobraźnią miłosierdzia”, czy sami staramy się o taką wrażliwość na potrzeby innych by nieść Boga w naszą codzienność, czy umiemy służyć tu i teraz, nie zatrzymując się w pól kroku i nie czekając tylko na zaproszenie do organizowania dużych inicjatyw ewangelizacyjnych? Naśladujmy w tym Najlepszą z Matek, pamiętając o słowach Benedykta XVI „Kto nie daje Boga daje za mało..”

Na zakończenie zawierzyliśmy swoje życie Maryi oraz podzieliliśmy się świadectwami, w jaki sposób doświadczamy Jej orędownictwa, jako Pokornej Służebnicy. która zawsze kieruje Nasz wzrok na swojego Syna Jezusa.