Nasze  ostatnie czwartkowe spotkanie przeżywaliśmy w Święto  Podwyższenia Krzyża (14.09.23 ), więc rozpoczynając modlitwę, ze szczególną dbałością, uczyniliśmy ten Znak na naszych ciałach. Rozpoczęliśmy, jak zawsze, o godz.19.00. Siostra Ela i Małgosia wprowadziły nas (poprzez przybliżenie historii odnalezienia Relikwii Krzyża Chrystusowego w Palestynie) w atmosferę głębokiej modlitwy. „Jezus pokonał mój grzech, pokonał śmierć”- wyśpiewaliśmy wspólnie. Następnie słowami Litanii do Krzyża Świętego dziękowaliśmy Panu za Jego bezgraniczną Miłość. Każdy mógł też przytulić krzyż do swego serca, gdy był on przekazywany podczas modlitwy, z rąk do rąk jej uczestników. Na zakończenie części modlitewnej tym krzyżem pobłogosławił nas oraz przybyłych gości ks.Tomasz. Po raz pierwszy bowiem wspólnie modlili się z nami: Wiktoria, Dawid i Rafał,  którzy rozpoczęli dwuletni cykl formacji do przyjęcia sakramentów inicjacji chrześcijańskiej oraz ich gwaranci.

Po modlitwie ksiądz Tomasz wygłosił pierwszą katechezę z cyku „Osiem Błogosławieństw”. Maciej odczytał fragment Kazania na Górze (Mt 5, 1-12 ), który bibliści nazywają Konstytucja Ewangelii. W języku greckim błogosławieni to makaroi – dosłownie: szczęśliwi. Tego dnia pochyliliśmy się zatem nad treścią pierwszego błogosławieństwa: „błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie”. Ubóstwo jest ewangeliczną cnotą. Greckie ,,ptohos” znaczy dosłownie: ubogi, zależny od innych. Człowiek „ubogi w duchu” jest to ten, który czuje się zależny od Boga. jest on świadomy, że sam sobie nie poradzi, dlatego ufa Mu bezgranicznie, bo bez Niego zginie. Duchowe ubóstwo oznacza również zgodę na oczyszczenie (gr. kenoza).

Po konferencji świadectwami działania Jezusa w swoim życiu podzielili się: Ula  Ela, Justyna, Ela i ks. Tomasz. Następnie wysłuchaliśmy ogłoszeń, wspólnie odmówiliśmy modlitwę Pańską i odśpiewaliśmy Apel Jasnogórski. Niech słowa zawarte w ,,Hymnie” św. Franciszka z Asyżu ,,ubogi był Pan, abyś ty nie bał się ubóstwa” będą puentą naszego spotkania i wskazówką jak żyć, gdyż uczeń Chrystusa nie powinien bać się ubóstwa, bo stając się ubogi osiągnie królestwo niebieskie.