CODZIENNY RACHUNEK SUMIENIA
SPOTKANIE FORMACYJNE 20.01.2011
Tematem ostatniej katechezy z cyklu Rekolekcji Życia z Wiary była praktyka codziennego rachunku sumienia. Poniżej zamieszczamy ją w formacie mp3 do odsłuchania. Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z kilkoma radami.
Spotkania czwartkowe przyciągają coraz więcej młodzieży, poszukującej Boga, dlatego ze szczególną radością witamy każdego młodego Brata i Siostrę. Tutaj rzeczywiście spotykamy Boga, doświadczamy Jego obecności i otwieramy się na działanie Ducha Świętego.
Podczas naszego ostatniego spotkania w szczególny sposób zwróciliśmy nasze serca w stronę Matki Najświętszej, aby będąc pośród nas, wstawiała się za nami u swego Syna – Jezusa. Nasze pragnienia wyrażaliśmy w modlitwie litanijnej, po każdym wezwaniu , wołając chórem: ”Módl się za nami”. Kontynuacją tych pragnień była piękna pieśń: „Pomódl się Miriam, aby Twój Syn żył we mnie”.
W naszych modlitwach zwracaliśmy się do Ducha Świętego, dziękując za to, że dotyka naszych serc, niepokoi, gdy schodzimy z właściwej drogi i uzdalnia do głoszenia Dobrej Nowiny. Modlitwą i pieśnią uwielbialiśmy Jezusa i dziękowaliśmy za wszelkie dobro, jakie dokonuje się w nas, a także przepraszaliśmy za zaniedbania, chwile zwątpienia, odchodzenie od Bożych dróg i ciągłe narzekanie.
Bardzo ubogaciła nas konferencja, pt. tytułem: CODZIENNY RACHUNEK SUMIENIA czyli MODLITWA MIŁUJĄCEJ UWAGI, którą wygłosił ks. Tomasz. Jest to forma modlitwy, podczas której przeglądamy wydarzenia dnia i trwamy w obecności Boga. Wyzwala ona z pesymizmu i otwiera na dobro. Poznajemy nie tylko to, co robiliśmy źle, ale i to, co dostaliśmy od Boga i jak przyjęliśmy Jego błogosławieństwo; przy tym jest okazją, aby ćwiczyć się w cierpliwości (rachunek sumienia powinien trwać 15 minut).
Rozpoczynamy go dziękczynieniem, podczas którego dziękujemy za otrzymane dobrodziejstwa, za wszystko, co Bóg dla nas uczynił, wspominamy dobre chwile. W dziękczynieniu powinniśmy trwać ok.2 minut. Po takim przeglądzie prosimy o światło Boże i dar Ducha Świętego, aby poznać prawdę o swoim życiu, o własnej słabości, o rzeczywistości grzechu (ok.2 min.). Trzecim etapem w rachunku sumienia, (który powinien trwać ok.9 minut) jest refleksja nad zdarzeniami, aby z niej uczynić przedmiot swojej modlitwy. Stawiamy sobie szereg pytań: Dlaczego byłem smutny? Komu zrobiłem przykrość? O kim źle myślałem? Do kogo czułem niechęć, wrogość, czy złość? Dobrze byłoby zatrzymać się nad jednym, czy dwoma wydarzeniami i szukać ich znaczenia. Pytanie „dlaczego” winno stać się istotnym, aby nie zatrzymać się tylko na powierzchni, ale wchodzić w głąb.
Następnie prosimy o przebaczenie (1 min). Bóg dokona przebaczenia już w tym momencie, ale na najbliższej spowiedzi trzeba wyznać te grzechy, czy zaniedbania. Rachunek sumienia kończymy postanowieniem poprawy i podjęciem konkretnych działań, aby nie popełniać tych grzechów (1 min). Na zakończenie Ksiądz zachęcił , abyśmy mieli stałego spowiednika, wtedy łatwiej będzie dostrzec korzeń grzechu.
Bardzo dziękujemy za te cenne informacje, które z pewnością sprawią, iż rachunek sumienia nie będzie dla nas przykrym obowiązkiem, lecz pięknym doświadczeniem. Bogu niech będą dzięki!
