W czwartek 21.05.br odbyła się druga w zmienionej formule spotkań katecheza mistagogiczna (w kościele, a nie w auli, z maseczkami i obowiązującą odległością od siebie). Taka forma spotkań WJD potrwa aż do całkowitego odwołania restrykcji związanych ze zgromadzeniami religijnymi.
W sumie było to już czwarte spotkanie formacyjne poświęcone lepszemu rozumieniu mszy św., a wszystko z racji trwającego roku Eucharystii. Tym razem ks. Tomasz przypomniał nam czym jest bogactwo prefacji. Określenie to pochodzi z języka łacińskiego (prefatio) i oznacza przedmowę, uroczyste przemówienie. W samej rzeczy, pregacja to wstęp do modlitwy eucharystycznej. Wyróżniamy zasadniczo cztery części prefacji:
Dialog kapłana z ludem („Pan z Wami…”) przypomina, że kochający i opiekuńczy Pan jest w centrum akcji liturgicznej, dlatego trzeba się cieszyć z Jego obecności.
Formuła wstępna prefacji („Zaprawdę godne to …”) nawiązuje do ostatniej odpowiedzi wiernych z dialogu prefacyjnego. Podkreśla uniwersalny charakter składanego Bogu dziękczynienia („zawsze i wszędzie”).
Embolizm prefacyjny jest zmienny w treści różnych prefacji, bo związany z charakterem dnia. Podaje on motyw dziękczynienia przy pomocy tekstów biblijnych, teologicznych, które nawiązują do Ewangelii lub święta.
Formuła końcowa („przeto”, „dlatego…”) poszerza uwielbienie i dziękczynienie Kościoła, łącząc je z dziękczynieniem aniołów i świętych.
Wszystkich prefacji jest prawie 100 w Mszale Rzymskim, do XVI w było ich dużo więcej, ale po Soborze Trydenckim zochowano jedynie 14. Sobór Watykański przywrócił bogactwo i dlatego zatwierdzono 97. prefacji na poszczególne okresy liturgiczne, uroczystości, wspomnienia, śluby i inne okoliczności. Prefacja powinna być śpiewana, ponieważ śpiew podkreśla jej uroczysty i dziękczynny charakter.
Za tydzień 28.05.2020 konferencja mistagogiczna dotyczyć będzie Modlitwy Eucharystycznej.
Całą konferencję można odsłuchać w nagraniu audio zamieszczonym poniżej.
