OSTATNIA WIECZERZA PAŃSKA

2. Ustanowienie Eucharystii Świętej i kapłaństwa służebnego.


Pod koniec posiłku, Jezus pełen powagi i prostoty dokonuje ustanowienia Eucharystii.

W sakramentalnej formie – moje Ciało… wydane, moja Krew… przelana-Chrystus z wyprzedzeniem dokonuje ofiary, która zostanie ostatecznie spełniona następnego dnia na Kalwarii. Dotychczas Przymierze Boga ze swym ludem było usymbolizowane w postaci baranka paschalnego. Każda rodzina ofiarowywała go na ołtarzu całopalenia podczas wieczerzy paschalnej. W tej chwili ofiarowanym Barankiem jest sam Chrystus: To Nowe Przymierze we krwi mojej… Ciało Chrystusa jest nową ucztą, która gromadzi wszystkich braci: Bierzcie i jedzcie…

Chrystus w Wieczerniku w sposób sakramentalny dokonał z wyprzedzeniem tego, co nazajutrz spełni na Kalwarii:

ofiarowania samego Siebie – Ciała i Kiwi – swemu Ojcu. Jest Barankiem, który zapoczątkowuje nowe i ostateczne Przymierze między Bogiem a ludźmi i który wyzwala wszystkich z niewoli grzechu i śmierci wiecznej.

„Istnieje głęboki sens w tym, że Chrystus chciał pozostać obecny w swoim Kościele w ten wyjątkowy sposób. Skoro miał nas opuścić w postaci widzialnej, to chciał dać nam swoją obecność sakramentalną; skoro miał ofiarować się na krzyżu dla naszego zbawienia, to chciał, byśmy mieli pamiątkę Jego miłości, którą umiłował nas aż do końca, aż po dar ze swego życia. Istotnie, będąc obecny w Eucharystii, pozostaje On w tajemniczy sposób pośród nas jako Ten, który nas umiłował i wydał za nas samego siebie. Pozostaje obecny pod znakami, które wyrażają i komunikują tę miłość.

Jezus udziela się nam w Eucharystii, by nas pokrzepić w naszej słabości, towarzyszyć w samotności i być dla nas zadatkiem Nieba. U progu swej Męki i Śmierci sprawił, że do końca świata nie zabraknie nam Chleba Żywego. Tej bowiem nocy dał swym Apostołom i ich następcom, biskupom i kapłanom, moc ponawiania tego cudu aż do skończenia czasów: To czyńcie na moją pamiątkę. Wraz ze świętą Eucharystią, która ma trwać do czasu, aż przyjdzie, ustanawia kapłaństwo służebne.

W Świętej Eucharystii Jezus pozostaje z nami na zawsze, będąc w niej obecny w sposób rzeczywisty, prawdziwy i istotny. W Wieczerniku i w Tabernakulum jest ten sam Jezus. Tej nocy uczniowie cieszyli się z namacalnej obecności Jezusa, który samego siebie dał im i wszystkim ludziom. Dzisiaj wieczorem, kiedy udamy się, by adorować Go w Monstrancji, znowu się z Nim spotkamy; On nas zobaczy i rozpozna. Możemy do Niego mówić, jak to czynili Apostołowie i opowiedzieć Mu, co nas cieszy, a co martwi, i podziękować za to, iż jest z nami, towarzyszyć Mu, pamiętając o Jego miłosnym oddaniu. Jezus zawsze oczekuje nas w Tabernakulum.