CYSTERNY POPĘKANE
3. Walka z grzechami powszednimi. Umiłowanie spowiedzi.
Żeby rozpocząć zdecydowaną walkę z grzechem, musimy uznać bez żadnych wymówek nasze codzienne błędy, nazywając je po imieniu, nie starając się ich usprawiedliwiać, odczuwając żal i skruchę oraz dążąc do ich uniknięcia. Winniśmy zwalczać nasze zaniedbania w zakresie obowiązków zawodowych, w braterstwie, w obcowaniu z Bogiem, a także wszelkie negatywne sądy o innych. Musimy wyzbyć się swoich negatywnych i nieuporządkowanych ambicji, skupiania na sobie uwagi innych, rozkazywania, posiadania więcej niż nam potrzeba. Przezwyciężyć musimy przede wszystkim odruchy zawiści, zgryźliwość wobec innych, a także pragnienia, aby nam służono, zamiast służby dla innych. Więcej uwagi winniśmy poświęcać życiu rodzinnemu. Otóż, te wszystkie sytuacje są prawdziwymi grzechami powszednimi, w których nasza wola sprzeciwia się pełnieniu woli Bożej. Wybierając jakiś własny kaprys lub własne zdanie przeciwne woli Bożej, niekoniecznie dopuszczamy się całkowitego zerwania z Nim. Lecz pragnienie bycia bliżej Jezusa Chrystusa jest nie do pogodzenia z rzeczami, które od Niego oddalają. Każdy dobrowolny grzech powszedni jest krokiem do tylu na naszej drodze ku Bogu i oznacza utrudnienie działania Ducha Świętego w duszy.
Sam Jezus mówi do nas, którzy jesteśmy spragnieni Boga i chcemy prawdziwie porzucić wszystko, co nas oddala od Niego lub opóźnia: Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie -niech przyjdzie do. Mnie i pije!
Tej żywej wody, którą obiecuje Pan, nie można przechowywać w rozbitych przez grzech śmiertelny naczyniach lub popękanych z powody grzechów powszednich. Spowiedź odradza duszę, oczyszcza ją i napełnia łaską. Przystępujmy do tego sakramentu z prawdziwą skruchą. Obyśmy mogli powiedzieć za Psalmistą: Strumienie leź płyną z mych oczu, bo nie zachowano Twojego Prawa.
Prośmy Najświętszą Maryję Pannę,; Ucieczkę Grzeszników, aby wyjednała nam łaskę nienawiści do każdego grzechu: powszedniego i wielkie umiłowanie sakramentu Miłosierdzia Bożego. Na zakończenie tej chwili modlitwy zastanówmy się jak często przystępujemy do tego sakramentu, z jaką miłością do niego podchodzimy, z jaką pilnością, wypełniamy otrzymane wskazania.