„Jezus chlebem dającym życie”.


Zarówno dzisiejsza Ewangelia, jak i samo święto Bożego Ciała przypominają nam, jak ważna w  naszym życiu jest Eucharystia. Nie da się tego niczym zastąpić!
Trudno jest współczesnemu człowiekowi uwierzyć w realną obecność Boga w Komunii św. Na co dzień zbyt mocno tkwimy w realiach tego świata. Świat Boga i Jego Nadprzyrodzoność stają się dla nas nie do pojęcia i niezrozumiałe. W Biblii, Jezus ukazuje się nam jako prawdziwy chleb z nieba, Mówi nam: Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata”. Eucharystia jest przepustka do życia wiecznego, jest źródłem naszej jedności z Bogiem i bliźnimi. Nigdy nie zapominajmy o słowach Pana: „Kto spożywa ten chleb,

będzie żył na wieki”. Przeżywając Eucharystię, uświadamiamy sobie, że to Chrystus oddał za nas Bogu swoje życie w ofierze. Uczestnicząc w Eucharystii, uczymy się więc – za wzorem Chrystusa -składać nasze życie w ofierze dla Pana Boga i dla bliźnich. Tylko życie składane w ofierze Bogu i naszym ziemskim przyjaciołom jest drogą do szczęścia. Chrystus, dając głodnym ludziom chleb doczesny, zapowiadał nowy chleb, dający nowe życie: „Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem”. Wszyscy potrzebujemy tego Chleba, abyśmy mogli stawać się ofiarą dla drugich, abyśmy mogli pokonywać swój egoizm i służyć bliźnim, abyśmy mogli wytrwać w czynieniu dobrze drugim, wytrwać w cierpieniu, zwyciężać każde zło dobrem. „Oto wielka tajemnica wiary”- słyszymy te słowa w istotnym momencie Mszy św., gdy złożone przez nas dary chleba i wina stały się Ciałem i Krwią Chrystusa. Tak wyznajemy Jego Tajemniczą obecność w Eucharystii. Widzimy Go tu nie oczyma ciała, ale oczyma wiary, w której trwamy. Bóg wkracza w nasz świat pod postacią Chleba i Wina, aby dla nas było to duchowym, boskim posiłkiem. Dziwne jest jednak i paradoksalne, że ludzie wolą dziś wierzyć horoskopom, wróżbom, czarom, jakimś dziwnym przywódcom, a nie ufają do końca słowom Jezusa. Niech Komunia św. przyjmowana zawsze z wiarą, będzie dla was pokarmem na życie wieczne.” Panie, naucz nas stale Ciebie słuchać, i to tak, jak słuchali Cię ludzie na pustyni, bez zbytniej troski o wszystko, co materialne, ale z głęboką wiarą, że jeśli będziemy postępować według Twoich słów, wówczas nie będzie nam brakować Chleba Życia. Dzisiaj gromadzimy się, aby dziękować Chrystusowi za Eucharystię. Niesiemy Jego Ciało w procesjach jako wyznanie wiary i uświadomienie sobie, jaki posiadamy skarb — Chleb dający życie.