MSZA ŚWIĘTA I ODDANIE OSOBISTE
2. Msza święta odnowieniem Ofiary Krzyżowej.
Żeby dobrze rozważyć jedność istniejącą między Ofiarą Krzyża i Mszą świętą, zwróćmy naszą uwagę na wewnętrzne ofiarowanie, którego Chrystus, kierowany miłością i oddaniem, dokonuje z samego siebie. Msza święta i Ofiara Krzyżowa stanowią tę samą i jedyną ofiarę, chociaż mają miejsce w różnym czasie; uobecniają się wówczas nie bolesne i okrutne okoliczności Kalwarii, lecz całkowite poddanie się z miłości woli Ojca. To wewnętrzne ofiarowanie na Kalwarii i podczas Mszy świętej jest tożsame, bo jest ofiarowaniem się Chrystusa. Jest ten sam Kapłan, ta sama Ofiara, to samo ofiarowanie i poddanie woli Boga Ojca. Zmienia się zaś zewnętrzny wyraz samego ofiarowania; na Kalwarii jest nim Męka i Śmierć Jezusa, podczas Mszy świętej jest nim sakramentalne, bezbolesne oddzielenie się Ciała i Krwi Chrystusa poprzez przeistoczenie chleba i wina. „To czyńcie na moją pamiątkę. O taką pamiątkę tu chodzi? (…) Mamy tu do czynienia z pamiątką w znaczeniu biblijnym, która uobecnia samo wydarzenie. Jest to pamiątka – obecności (…) A więc to nie tylko kapłan przypomina wydarzenie (…). To, czego Chrystus dokonał na ołtarzu Krzyża, a przedtem ustanowił jako sakrament w Wieczerniku, tego kapłan dokonuje mocą Ducha Świętego.
Kapłan podczas Mszy świętej jest jedynie narzędziem Chrystusa, Najwyższego i Wiekuistego Kapłana. Chrystus ofiaruje samego siebie podczas każdej Mszy świętej w taki sam sposób, jak to uczynił na Kalwarii, chociaż obecnie dokonuje tego poprzez kapłana, który działa in persona Christi. Dlatego „każda Msza święta, nawet odprawiana prywatnie przez kapłana, nie jest aktem prywatnym, lecz aktem Chrystusa i Kościoła, który w składanej ofierze uczy się ofiarowywać samego siebie jako powszechną ofiarę i stosuje dla zbawienia świata jedyną i nieskończoną moc odkupicielska ofiary na Krzyżu.
Podczas Mszy świętej ofiarowuje się sam Chrystus, wyrażając miłosne oddanie swemu Ojcu niebieskiemu, które obecnie uzewnętrznia się w odrębnej konsekracji chleba i wina. Jest to główny moment, istota, rdzeń Mszy świętej.
Nasza dzisiejsza modlitwa stanowi odpowiedni moment, byśmy się zastanowili, jak uczestniczymy w Mszy świętej. „Czy żywicie tę samą postawę, która cechowała Najświętszą Maryję Pannę na Kalwarii, pomni na obecność samego Boga i na tożsamość ofiary?” Postawę miłości, całkowitego utożsamienia się z wolą Bożą, ofiarowania samego siebie, żarliwości zbawczej?