Czwartek 8 stycznia
„<<Wy dajcie im jeść!>> Rzekli Mu: <<Mamy pójść i za dwieście denarów kupić chleba, żeby im dać jeść?>>”
Jezus przekracza wszelkie granice naszego pojęcia miłości. Nam nie raz się zdarza „popełnić dobry uczynek”, ale często robimy to, po to, by uspokoić nasze sumienie, wygodniej jest nam wrzucić monetę żebrzącemu, niż uśmiechnąć się do niego i zapytać czego naprawdę potrzebuje. Pan dzisiaj dokładnie mówi co mamy robić: „Wy dajcie im jeść”, co więcej, zawstydza nas, bo w swym człowieczeństwie, tak jak często my, był zmęczony po ciężkim czasie służenia, chce odpocząć i ten odpoczynek obiecuję także zmęczonym apostołom. Jednak widząc spragnionych miłości, rozdaje im siebie na nowo, karmiąc ich duszę, a potem ciało. Nie wysyła tłumu, nawet dając im monety, aby o siebie zadbali, ale z miłości sam dba o wszystkie ich potrzeby. I my przychodząc do Pana z pragnieniem Jego miłości, nie zostaniemy zostawieni sami sobie, musimy tylko ufać w Jego bezgraniczną miłość i pozwolić Mu dać się nakarmić. Na wzór Jezusa, Ojcze, ucz nas, dawać siebie innym, nie po to byśmy uspokajali swoje sumienia, ale by nasze serca coraz bardziej przypominały serce Twojego Syna – Jezusa Chrystusa.