DOŚWIADCZENIE WSPÓLNOTY
SPOTKANIE FORMACYJNE 13.01.2011
Dzięki Bożej łasce, po raz drugi, spotkaliśmy się na modlitwie w nowym, 2011 roku. Serdeczne uściski i rozpromienione twarze były dowodem, że jest nam razem dobrze. Tworzymy wspólnotę, której przyświeca jeden cel- wzajemne wzrastanie w świętości i praca nad uświęcaniem innych.
Z radością przyzywaliśmy Ducha Świętego i prosiliśmy, aby z całą mocą działał w nas, posługiwał się nami według swego upodobania i wypełniał pustkę naszych serc. Dziękowaliśmy Jezusowi za wszystko, co przygotował dla nas na rozpoczynający się rok. Ze swobodą i bez zażenowania wyrażaliśmy nasze dziękczynienie w modlitwie litanijnej.
W szczególny sposób dziękowaliśmy za łaskę bycia w Grupie i za małe, kilkuosobowe grupki. To dzięki nim stajemy się sobie bardzo bliscy, śmiało mówimy o naszych problemach, troskach i kłopotach bez obawy, że zostaniemy skrytykowani. Możemy liczyć na pomoc i modlitewne wsparcie. Praca w małych grupach, to rozważanie słowa Bożego i wspólna modlitwa.
W konferencji, wygłoszonej przez ks. Tomasza mocno wybrzmiał problem wspólnoty. Spodobało się Bogu zbawić człowieka we wspólnocie. Wspólnotą jest Kościół. Św. Cyprian powiedział, że poza Kościołem nie ma zbawienia. Zbawienie wychodzi od Chrystusa, który jest głową Kościoła. Jako członkowie Kościoła jesteśmy szczęściarzami, gdyż znamy pełnię prawdy, dlatego łatwiej jest nam dostać się do nieba. Jednak musimy pamiętać o tym, że jesteśmy odpowiedzialni za tych, którzy nie znają Boga i naszym obowiązkiem jest im pomóc.
Dorastamy do bycia uczniami Chrystusa, jesteśmy namaszczeni, bo Chrystus tzn. namaszczony. Mamy być wspólnotą. Taką możliwość daje nam AGE. Mamy ożywiać Kościół, pomagać w parafii, angażować się w Grupie. Ksiądz wyraził radość, gdyż dostrzegł wiele gestów sympatii i pomocy. Nie jest nam obojętne, gdy ktoś dłuższy czas nie przychodzi na spotkania. Staramy się dotrzeć do niego i przekonać, że jego miejsce jest puste i brakuje go nam. Wspólnota jest miejscem uzdrowienia z kompleksów, poznajemy samych siebie i poznajemy się wzajemnie, uczymy się przepraszać. Ks. Tomasz wypowiedział bardzo ważne zdanie: Startujecie z dobrego miejsca, tu nie przychodzą święci, ale ci, którzy potrzebują uświęcenia.
Po bardzo pouczającej konferencji przyszedł czas na świadectwa. Tym razem było ich dużo i były bardzo budujące. Siostry i Bracia wyrażali swoje myśli z wielką swobodą i precyzyjnie. Dziękowano za dar bycia z nami; za otwarcie się na Boga i drugiego człowieka; za miłość, którą są obdarzani, dzięki czemu czują głód spotkania, gdy nie mogą być obecni; za przynależność do Małej Grupy, w której można podzielić się tym, co cieszy, jak i tym, co boli, i zawsze można liczyć na zrozumienie i różnego rodzaju pomoc. Jeden z Braci stwierdził: Tu poznałem prawdziwego Boga, z którym mogę rozmawiać. Tu jest bezpiecznie, jesteśmy razem z Kościołem.
Panie Jezu Chryste, Boski Zbawicielu! Dziękujemy Ci za Twoją obecność pośród nas, za przemianę naszych serc, za Twoją bezgraniczną miłość! Uwielbiony bądź, błogosławiony i wywyższony!
