Katecheza III
WYMIAR SPOŁECZNY GRZECHU
Punkty do indywidualnej refleksji i medytacji
-
Wnętrze człowieka, jego pewność czy niepewność siebie, jego sposób patrzenia na siebie i na bliźniego zależą od przeżywania jego związku z Bogiem. Człowiek oparty na Bogu (prawdziwie wierzący) jest otwarty na bliźniego, nawet jeśli ten jawi się jako inny aż do granic nieprzyjaźni. Ten zaś, kto ma swoją koncepcję życia, jakby niezależną od Pana Boga – łatwo będzie patrzył niewłaściwe na drugiego człowieka, będzie się z nim porównywał, z nim rywalizował, gdyż patrzy na niego przez pryzmat swego dobra, swego interesu (zob. Mk 9,34; Rz 14,10; Ga 6,3-4; Kompendium 392).
-
Człowiek winien panować nad grzechem, ale okazuje się, że sam do końca tego nie potrafi, gdyż jest podległy lękowi o siebie. Dlatego zabiega o to, by być akceptowanym, uznanym, by mieć własne życie (Rdz 4,3-7; 37,4-11; Mk 6,20). Gdy to staje się dla niego najważniejsze, niejednokrotnie dopuszcza się niszczenia życia drugiego człowieka – w różnym stopniu i na różnych płaszczyznach, do odebrania fizycznego życia włącznie (J 8,37.30; 15,24n; Ga 5,15; Kompendium 393, 470).
-
Pan Bóg ratuje człowieka-grzesznika przed pomstą, otwiera dla niego drogę ratunku, drogę uwolnienia z logiki pomsty przez odkupienie (zob. Rdz 4,13-15; Ps 35,18-22; Ps 94; Rz 12,14-21, Kompendium 422). Mimo to w historii ludzkości logika pomsty niejednokrotnie dochodzi do głosu. Każde odrzucenie czy przekreślenie człowieka, każdy samosąd jest jakąś przegraną… każdy wyrok śmierci (nawet legalny od strony prawnej) też jest jakąś przegraną danej społeczności ludzkiej (Kompendium 469).
-
Mur rozdzielający człowieka od człowieka (wrogość) potęguje się w miarę wzrastania świadomości i możliwości własnych, partykularnych interesów – dotyczy to jednostek i grup społecznych (zob. Iz 50,4-7; Mi 7,4-11; Mt 10,34-42; 20,13-16; Kompendium 400). Nie wystarczy zburzenie zewnętrznego muru (jak np. Mur Berliński), chociaż takie akty mają ważne znaczenie. Przede wszystkim jednak muszą być niszczone mury w sercach ludzkich – na wzór i mocą tego, co stało się w Jezusie Chrystusie (zob. Ef 2,14-18; Kol 1,19.