„…ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała”


Uboga wdowa jest kobietą pokorną, z wielką dyskrecją wrzuca wszystko co miała. Jej dar jest całkowicie bezinteresowny. Daje wszystko i w rzeczywistości wszystko otrzymuje. Wielkim bogactwem tej kobiety jest wiara i ufność w Bożą Opatrzność, w Boże miłosierdzie. Taka wiara uwalnia od trosk i lęków i daje wewnętrzną wolność. Każdy może dać co ma, ale Jezus uczy nas, że możemy też dawać w momencie gdy sądzimy, że nic nie mamy. Chrystus pokazuje nam, że właśnie trudna sytuacja, w której decydujemy się na ofiarę, jest najodpowiedniejszą chwilą. Oddanie siebie – Panu Bogu i bliźniemu – nie może być uzależnione od tego czy akurat mamy czas. Musimy dzielić się tym co mamy. Takim wdowim groszem może być modlitwa, może być każdy uśmiech, czy dobre słowo którym możemy się dzielić w każdej chwili naszego życia.