ZMARTWYCHWSTAŁ
2. Światło Chrystusa. Zmartwychwstanie potężnym wezwaniem do apostolstwa.
W piękny sposób powiada święty Leon Wielki, że Jezus pośpieszył się ze zmartwychwstaniem, ponieważ chciał pocieszyć swoją Matkę i uczniów: był w grobie tak długo, by wypełniły się proroctwa dotyczące trzech dni. Zmartwychwstał trzeciego dnia, ale bardzo wcześnie, o świcie, gdy jeszcze było ciemno, uprzedzając ranek swoim własnym światłem.
Świat pozostawał w ciemnościach, wśród których jedynie Najświętsza Maryja Panna była latarnią. Zmartwychwstanie jest wielkim światłem dla całego świata: Ja jestem światłe – powiedział Jezus; światłem świata dla każdej epoki historycznej, dla każdego społeczeństwa, dla każdego człowieka.
Wczoraj wieczorem, kiedy – w miarę możliwości – uczestniczyliśmy w liturgii Wigilii Wielkanocnej, widzieliśmy, jak na początku w świątyni panowała zupełna ciemność. Taki sam mrok panuje w sercach ludzi bez Bożego objawienia, bez Chrystusa. W pewnej chwili celebrans ogłosił wzruszającą wiadomość: „Niech światło Chrystusa, chwalebnie zmartwychwstałego, rozproszy ciemności naszych serc i umysłów. Od paschału, który symbolizuje Chrystusa, wszyscy wierni zapalili światło; w świątyni zajaśniało. Kościół rozlewa na całą ziemie zatopioną w ciemnościach światło Chrystusa.
Zmartwychwstanie Chrystusa jest potężnym wezwaniem do apostolstwa: być światłem i nieść światło innym ludziom. Dlatego musimy być zjednoczeni z Chrystusem. Instaumre omnia in Chństo – takie hasło daje święty Paweł chrześcijanom z Efezu (Ef l, 10); kształtować cały świat z duchem Jezusa, umieścić Chrystusa we wnętrzu wszystkich rzeczy. Si exaltatusfuero a terra, omnia traham adme-ipsum (J 12, 32), kiedy zostanę wywyższony nad ziemię, wszystko ku sobie przyciągnę. Chrystus poprzez swoje człowieczeństwo, swoje życie i prace w Nazarecie, swoje nauczanie i cuda na ziemiach Judei i Galilei, swoją śmiercią na Krzyżu, Zmartwychwstanie, jest centrum stworzenia, Panem każdego stworzenia.
„Naszym chrześcijańskim posłannictwem jest głoszenie Królewskości Chrystusa, rozgłaszanie jej naszymi słowami i czynami. Pan chce, abyśmy byli obecni na wszystkich skrzyżowaniach ziemskich dróg. Niektórych powołuje na pustynię, aby wyrzekając się wszelkich-związków ze światem, przypominali innym o istnieniu Boga. Niektórym powierza posługę kapłańską. Chce jednak, aby większość ludzi żyła pośród świata i ziemskich trosk. Ci właśnie chrześcijanie powinni nieść Chrystusa do wszystkich środowisk, w których prowadzą swoją ludzką działalność: do fabryk, laboratoriów, na rolę, do warsztatów rzemieślniczych, na ulice wielkich miast i na górskie ściana.