„Nadeszła Godzina, Aby Został Uwielbiony Syn Człowieczy”

„A Ja, Gdy Zostanę Nad Ziemię Wywyższony, Przyciągnę Wszystkich Do Siebie”


Wywyższenie Jezusa dokonało się na drzewie krzyża. Chrystus wyciąga na nim ręce, które obejmują każdego człowieka. Te ręce obejmują nasze troski, cierpienia, lęki, ale również plany, nadzieje, radości, a przede wszystkim zawiera się w nich nasze zbawienie. To w rękach Boga krzyż stał się znakiem nadziei, największej mądrości, najwyższej mocy ku wybawieniu wszystkich ludzi od grzechu i śmierci. Krzyż jest znakiem zwycięstwa, nie jest znakiem śmierci, ale znakiem życia a z tej śmierci życie tryska. Od chwili, kiedy Syn Boży umarł na krzyżu, krzyż jest znakiem paschalnym, a Pascha przecież to przejście ze śmierci do życia. Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Obumarciem ziarna pszenicy jest zbliżająca się zbawiająca śmierć Jezusa Chrystusa. Jedynie śmierć Jezusa umożliwia zbawienie ludzi. Umieranie ziarna rodzi nowe życie. Jezus się lęka, lecz jest zdecydowany na oddanie życia na okup za wielu. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. Tak i w człowieku – w życiu jesteśmy zbyt obciążeni troskami i problemami ale również urokami i radościami życia ziemskiego. A przecież tylko życie ducha jest w stanie przekroczyć granice czasu i przestrzeni, sięgając wieczności. Czy nie warto zatem stracić swego życia na tym świecie, by sięgnąć pełni życia w wieczności?