„Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą.”
Bóg powołał nas do życia szczęśliwego, którego samym źródłem jest On sam. Bóg jako wspólnota Osób – Trójca Święta udziela siebie stworzeniom, które powołał do współtworzenia świata. Każdy z nas jest wielkim skarbem w Bożym zamyśle. Z tej niepojętej miłości płynie do naszych serc strumień wszelkich błogosławieństw, które często są niepozorne. Największym darem dla nas jest to, iż zostaliśmy zbawieni przez Jezusa i obdarowani Duchem Świętym, w którym możemy wołać do Boga w każdej porze dnia „Abba, Ojcze!”. Obecność w nas Ducha Świętego uzdalnia nas do zanoszenia ufnej, szczerej i wytrwałej modlitwy do Boga. On zna nas aż do szpiku kości, wie o nas wszystko, ale pozwala nam na bliską relację, byśmy mogli wypowiedzieć to, co mieści się w naszych sercach. Duchu Święty, Dawco łask mnogich, przyjdź z miłością do naszych serc, byśmy coraz bardziej zbliżali się sercem do Boga i bliźniego.