NIEZWYKŁY WIECZÓR CHWAŁY
(12.11.2011)
Niezwykły i piękny był to wieczór z kilku powodów: był zwieńczeniem rekolekcji organizowanych w ramach XV Młodzieżowego Zjazdu „Niniwa”; niezwykły i piękny, ponieważ piękna i radosna młodzież wypełniła cały kościół; niezwykły, bo odbył się w zupełnie innym czasie i miejscu, niż tradycyjnie odbywają się Wieczory Chwały (sobota, 12 listopada, w kościele św. Teresy).
Bogu niech będą dzięki za tę zaskakującą ucztę duchową, przygotowaną dla nas przez najlepszego i kochającego Tatusia, gdyż to On najbardziej zaangażował się w to dzieło (nasza Grupa była tylko narzędziem w Jego wszechmocnych dłoniach)!
Wzruszający był moment, gdy Ks. Tomasz, w asyście dwóch Braci z płonącymi świecami, wniósł Pismo Święte wysoko wzniesione do góry i rozłożył przed ambonką, na specjalnie przygotowanym miejscu. Podczas modlitwy do Ducha św. młodzież spontanicznie zbliżyła się do Ołtarza, aby uwielbiać Pana. Piękne śpiewy, przy akompaniamencie zespołu muzycznego, zagrzewały do gorącej modlitwy i otwierały serca na Boże działanie. Żarliwie i głęboko potrafi modlić się młodzież. Jest za co dziękować Bogu i Matce Najświętszej!
Z zainteresowaniem wysłuchaliśmy dwóch świadectw, bardzo zróżnicowanych w treści, ale mających ten sam finał. Kasia i Piotrek przeszli trudną drogę, pełną udręki i cierpienia (Kasia duchowego, Piotrek przede wszystkim fizycznego). Ich odejście od Pana było tylko pozorne, gdyż On cały czas był z nimi, czuwał i kiedy dopełniła się czara goryczy, postawił na ich drodze kapłana, który otoczył ich swoją opieką i pomógł odnaleźć się. Teraz wiernie służą Jezusowi i robią, co w ich mocy, aby świadectwem swego życia prowadzić do Chrystusa zagubionych, błądzących i zbuntowanych. Niech Bóg im w tym dziele błogosławi!
Najważniejszy moment każdego Wieczoru Chwały, to cicha rozmowa z Boskim Zbawicielem podczas wystawienia Najświętszego Sakramentu. Modlitwy Księdza, Kasi O., Moniki i Kasi S. były ewidentnym znakiem wzmożonego działania Ducha św. Takie momenty zawsze są niepowtarzalne i długo grają w sercu. Jak wielki jesteś Panie w swojej niezgłębionej miłości! Nawet w wieczności za mało będzie czasu, aby wyrazić Ci wdzięczność! Bądź uwielbiony Panie, Jezu Chryste!