W czwartek 15.12. br. spotkaliśmy się, by wspólnie z dorosłymi kandydatami do chrztu wysłuchać kolejnej katechezy. Tym razem poruszyła ona zagadnienie różnicy między Starym i Nowym Przymierzem. O ile to pierwsze Przymierze (Stary Testament) miało zasady dwustronności, (podobnie wtedy i dzisiaj dzieje się we wszelkich układach międzyludzkich), tak charakterystyką Nowego Przymierza, jakie Bóg zawarł z ludem przez Jezusa Chrystusa jest zasada, że ma ono cechy umowy jednostronnej tzn. Bóg jest gwarantem jego realizacji. Twórca nie narzuca człowiekowi który wchodzi w to Przymierze żadnych warunków do spełnienia by z niego korzystał. W tej formule umowy Bóg mówi np.: korzystajcie z mego przebaczenia ile chcecie, ale uznajcie się winnymi, by z tego przebaczenia skorzystać.
Czym jest przymierze zawierane we chrzcie?
Polega ono na przyjęciu daru przebaczenia, nie dlatego, że jestem dobry, ale dlatego, że Bóg jest dobry. On mnie nie kocha za to, co robię, ale dlatego kim jestem. Nawet, jeśli nie przestrzegam przykazań lub zapominam o Nm, On nigdy nie zapomni o mnie. On zawsze jest po mojej stronie. Kto uświadomi sobie niezasłużony niczym dar takiej miłości, ten ma szansę na nawrócenie i pokochanie Boga całym sercem. A zatem, źródłem miłości nie będzie poczucie powinności, jak w Starym Przymierzu, gdzie królowała zasada „coś za coś”, lecz doświadczenie jednostronnej miłości bezwarunkowej. To jest moc Nowego Przymierza! Taką szansę daje chrzest przyjęty świadomie.
Po wspólnej katechezie Katechumeni i my, członkowie naszej Wspólnoty wspólnie odśpiewaluśmy Apel Jasnogórski.

Opracowała: Katarzyna Strzałek