ŚW. TERESY OD DZIECIĄTKA JEZUS

2. Pragnienie wielkiej Miłości doprowadziło św. Teresę do odkrycia swej małej drogi.


Mała droga, którą odkryła i głosiła św. Teresa, jest drogą dziecięctwa duchowego. Jest to potwierdzenie i odnowienie prawdy najbardziej podstawowej, najbardziej powszechnej, a mianowicie tej, że Bóg jest naszym Ojcem, a my Jego dziećmi. Ta prawda została w pewnym sensie na nowo odkryta przez doświadczenie wewnętrzne Teresy z Lisieux. Cała jej duchowość potwierdziła prawdę słów Apostoła: Nie otrzymaliście ducha niewoli, by się znów pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów..? Teresa była dzieckiem ufającym aż do heroizmu, a co za tym idzie, wolnym aż do heroizmu. Lecz właśnie dlatego tylko ona sama znała wewnętrzną słodycz i wewnętrzną cenę tej ufności, która pozwoliła jej nawet w najgłębszych ciemnościach i cierpieniach wołać Abba! Ojcze.

W bardzo młodych latach nawiedziło duszę Teresy pragnienie wielkości, marzyła o bohaterstwie męczenników oddających życie za Chrystusa, o chwalebnych czynach. Szybko pojęła, że wielkie jest tylko to, co będzie trwać wiecznie; wielkim staje się człowiek, jeśli zdobywa chwałę, która nigdy nie przeminie. Bardzo wcześnie poznała też kruchość własnej istoty, swoją maleńkość i niewystarczalność. Stwierdzając fakt swej małości, Teresa przyjmuje go z całą dojrzałością sądu, w pełni akceptuje. Ta akceptacja stanowi dla niej dopiero punkt wyjścia. „Niepodobna mi się stać wielką – rozumuje – powinnam więc znosić się taką, jaką jestem, ze wszystkimi swymi niedoskonałościami; chcę jednak znaleźć sposób dostania się do Nieba jakąś małą drogą, bardzo prostą i bardzo krótką, małą drogą zupełnie nową.

W swoich poszukiwaniach malej drogi Teresa znajduje w Piśmie Świętym słowa mówiące, że tych, którzy są mały-mi, Bóg będzie nosił we własnych ramionach i będzie ich pieścił jak dzieci. „W swoim życiu Teresa odkryła «nowe światła, ukryte i tajemnicze znaczenia» i otrzymała od Nauczyciela ową «naukę miłości», którą później w tak niezwykły sposób wyraziła w swoich pismach. Nauka ta jest wyrazistym świadectwem jej poznania tajemnicy Królestwa oraz jej osobistego doświadczenia łaski. Można ją uznać za szczególny charyzmat ewangelicznej mądrości, którą Teresa, podobnie jak wielu innych świętych i nauczycieli wiary, zaczerpnęła z modlitwy. „W czasie moich modlitw -pisała – zatrzymuję się przede wszystkim przy Ewangelii; w niej znajduję wszystko, co konieczne dla mojej biednej duszy. Odkrywam w niej ciągle nowe światła, ukryty mistyczny sens.

Zastanówmy się dziś nad tym paradoksem życia w Chrystusie: „Jeżeli chcesz być wielkim… stań się małym. Ażeby zaś być małym, musisz wierzyć tak, jak wierzą dzieci, kochać tak, jak kochają dzieci, oddać się w opiekę tak, jak to czynią dzieci… Wreszcie modlić się tak, jak modlą się dzieci.