SŁUŻBA JEZUSOWI

2. Służenie Panu własnymi zaletami. Rola kobiet w życiu Kościoła i społeczeństwa.


A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci Go mój Ojciec.

Od pierwszych dni Kościoła rzuca się w oczy owa nieoceniona rola kobiety w szerzeniu Królestwa Bożego. „Jako pierwsze widzimy te, które osobiście zetknęły się z Chrystusem i poszły za Nim, a po Jego odejściu «trwały wraz z apostołami na modlitwie» w jerozolimskim wieczerniku aż do dnia Pięćdziesiątnicy. W tym dniu Duch Święty przemówił przez «synów i córki» Ludu Bożego, wypełniając zapowiedź proroka Joela (por. Dz 2,17). Kobiety te, a po nich wiele innych, miały żywy i doniosły udział w życiu pierwotnego Kościoła, w budowaniu od podstaw pierwszej chrześcijańskiej wspólnoty – i dalszych wspólnot – poprzez swe charyzmaty i wieloraką posługę.

Można twierdzić, że chrześcijaństwo w Europie zaczęło się od Lidii, kobiety która rozpoczęła misję nawracania kontynentu od wewnątrz, poczynając od swojego domu. Podobna historia miała miejsce u Samarytanów, którym to właśnie kobieta jako pierwsza opowiedziała o Odkupicielu. Apostołowie, którzy udali się po żywność do tej samej wioski, nie odważyli się zapewne rozpowiadać wszędzie, jak uczyni to później owa kobieta, że Mesjasz znajduje się tak blisko, tuż za miastem. Kościół żywił zawsze głęboki szacunek dla roli, jaką kobieta chrześcijańska jako matka, żona i siostra pełniła i pełni w szerzeniu się chrześcijaństwa. Pisma apostolskie przynoszą nam świadectwo o wielu takich kobietach. Są to Lidia w Fiiippi, Pryscylfa i.Kloe w Koryncie, Fefe w Kenchrach, matka Rufusa – która również dla Pawła ,, była jak matka – córki Filipa z Cezarei itd.

„Kobiety mają do odegrania rolę wyjątkową, a może i decydującą, w sferze myśli i działania: mają stawać się promotorkami «nowego feminizmu», który nie ulega pokusie naśladowania modelu «maskulinizmu», ale umie rozpoznać i wyrazić autentyczny geniusz kobiecy we wszystkich przejawach życia społecznego”. Wszystko, co otrzymaliśmy, powinniśmy poświęcić na służbę Panu i innym ludziom. „Kobieta jest powołana, aby dać rodzinie, społeczeństwu i Kościołowi coś specyficznego, to, co jest jej właściwe, i co tylko ona może ofiarować: swoją delikatną dobroć, swoją nieograniczoną wspaniałomyślność, swoje upodobanie w tym, co konkretne, swą bystrość w pomysłach, swą zdolność intuicji, swą głęboką i cichą pobożność, swój ą wytrwałość…”. Kościół oczekuje od kobiety poświęcenia się na rzecz tego, co stanowi prawdziwą godność osoby ludzkiej. Mistyczne ciało Chrystusa „nie przestaje ubogacać się świadectwem wielu kobiet, które realizują swoje powołanie do świętości. Święte kobiety są uosobieniem ideału kobiecości, ale są także wzorem dla wszystkich chrześcijan, wzorem «naśladowania Chrystusa, przykładem, jak Oblubienica winna odpowiadać na miłość Oblubieńca.

Pan domaga się od nas wszystkich, byśmy służyli Jemu, Kościołowi świętemu i naszym braciom swoimi dobrami, swoim rozumem, wszystkimi talentami, których nam użyczył. Wówczas zrozumiemy głębię owej prawdy: służyć znaczy królować.