DAR RADY
2. Dar rady jest wielką pomocą dla zachowania prawego sumienia.
Dar rady zakłada zastosowanie wszystkich środków roztropnego postępowania: uzyskanie niezbędnych danych, przewidywanie możliwych następstw naszych czynów, korzystanie z doświadczeń w analogicznych przypadkach, o stosowną radę, kiedy sprawa tego wymaga… Tę naturalną roztropność umacnia łaska. Oddziałuje na nią dar rady; on pozwala na szybszy i pewniejszy wybór środków, na podjęcie dobrej decyzji, obranie właściwej drogi. Zdarzają się przypadki, kiedy nie można odłożyć decyzji, ponieważ sytuacja wymaga stanowczej i natychmiastowej odpowiedzi, takiej, jaką dał Chrystus faryzeuszom, którzy pytali Go, czy godzi się płacić podatek Cezarowi. Pan poprosił o monetę podatkową i zapytał: Czyj jest ten obraz i napis? Odpowiedzieli: Cezara. Wówczas rzeki do nich: Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga. Gdy to usłyszeli, zmieszali się i zostawiwszy Go, odeszli.
Dar rady jest wielką pomocą dla zachowania prawego sumienia. Kiedy jesteśmy ulegli tym radom, poprzez które Duch Święty oświeca nasze sumienie, w wypadku grzechu dusza nasza nie próbuje ucieczki ani samo usprawiedliwiania, lecz odpowiada żalem i bólem z powodu obrazy Boga. Dar ten pomaga unikać stosowania dwuznacznych norm moralnych, kierowania się względami ludzkimi lub modą, daje umiejętność postępowania według woli Bożej. Duch Święty ukazuje nam, bezpośrednio lub przez innych, właściwe drogi, które może są inne od dróg podpowiadanych przez „ducha tego świata”. Kto w swoim konkretnym postępowaniu nie stosuje norm moralnych, w ważnych lub mniej ważnych sprawach, czyni tak dlatego, że woli spełniać własne zachcianki, aniżeli wolę Bożą.
Posłuszeństwo wobec wewnętrznego natchnienia, jakie Duch Światy wlewa w nasze serce, w żaden sposób nie wyklucza radzenia się innych ani też pokornego słuchania wskazań Kościoła. Przeciwnie, świeci zawsze chętnie słuchali przełożonych, będąc przekonani, że posłuszeństwo jest lepszą, szybszą i bezpieczną drogą do wyższej świętości. Sam Duch Święty pobudza do takiej dziecięcej uległości prawowitym przedstawicielom Kościoła Chrystusowego: Kto was słucha. Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi (Łk 10,16).