Poniedziałek 10 marca
„A Król im odpowie: Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili.”
Św. Jan od Krzyża wyznał kiedyś, iż pod wieczór naszego życia będziemy sądzeni z miłości. Chrystus pierwszy wyszedł do nas z darem miłości, by każdy z nas, zachwycony Jego miłością do końca, mógł przyjąć tą samą zasadę życia, życia które jest darem dla drugiego. W tej relacji człowiek odnajduje pełny sens swego istnienia, gdyż jest on podobny do Jezusa w dzieleniu się dobrocią i miłością nie za coś, ale ze względu na człowieka. Tak więc gdy dobrze czynimy bliźniemu, ten czyn przyjmuje Jezus, który jest w drugiej osobie. Gdy jednak obrażamy bliskiego, grzeszymy względem niego, to uderzamy najbardziej w Jezusa, który jest w drugiej osobie. Największą zarazą duszy człowieka jest obojętność i oziębłość na potrzeby bliźniego, te materialne jak i duchowe. Jezus czeka na Ciebie w drugim człowieku! Przyjdź do Jezusa i daj Mu swój czas i miłość, a On zostawi w Twojej duszy swoją twarz, tak jak na chuście Weroniki.