Poniedziałek 17 lutego
„On zaś westchnął głęboko w duszy i rzekł: Czemu to plemię domaga się znaku? Zaprawdę powiadam wam: żaden znak nie będzie dany temu plemieniu.”
Niekiedy jest w nas pragnienie, by Bóg zrobił coś niezwykłego, dzięki czemu uwierzymy Jego słowu. W tym pragnieniu jest ukryta nieufność wobec Słowa Boga, które jest Prawdą. Tym znakiem danym przez Boga jest sam Jezus Chrystus, który spełnił wolę swego Ojca. On oddał swoje życie jako dowód swej bezgranicznej miłości do swego Ojca i do nas, grzeszników. Jezus nie zabawia cudownościami, ale rzeczywiście zbawia Ciebie i mnie. Oczekiwanie znaków ponad najwyższy dowód miłości jest w pewnym sensie lekceważeniem miłości Jezusa. Czyż Krzyż Jezusa nie jest najmocniejszym znakiem danym dla każdego plemienia? Czy nowe życie w Jezusie otrzymane w chrzcie świętym jest tylko pobożnym zwyczajem? Jezu, proszę, odnów w nas wiarę w moc Twej zbawczej ofiary, by ona była dla nas owocna w każdym dniu.