Poniedziałek 22 stycznia
„Jeśli jakieś królestwo jest wewnętrznie skłócone, takie królestwo nie może się ostać.”
Czasem nie możemy ruszyć z miejsca. Staramy się coś osiągnąć, zmienić swoje życie, wejść w nową relację z drugim człowiekiem, ale ilekroć się za to zabieramy, nasze plany palą na panewce. Pytamy Boga: dlaczego? Co ze mną jest nie tak? A słowa dzisiejszej Ewangelii podpowiadają nam, że dobrym sposobem na ruszenie z miejsca, na wypłynięcie na głębię, jest uprzednie uporządkowanie swojego serca, swojego wewnętrznego królestwa. Jeżeli bez przepracowania trudnej przeszłości, problemów, z którymi się borykamy, grzechu, który wciąż wraca, będziemy próbowali iść dalej, to wszystko będzie się za nami ciągnęło jak przysłowiowa kula u nogi, to będzie zmaganie z niewidzialnym przeciwnikiem. Będzie jak stara, twarda skorupa, która nie pozwala wyjść i rozłożyć skrzydeł do lotu. Takie królestwo, pełne narastającego bałaganu i blokad, „nie może się ostać”. Potrzeba nam nieustannej pracy nad sobą. Jan Paweł II mówił: „Wymagajcie od siebie, choćby inni od Was nie wymagali”. Właśnie tego nam potrzeba, aby nasze królestwo dobrze funkcjonowało, abyśmy mogli w nim wzrastać, żyć w pełni. Przytulny jest dom, w którym na parapetach stoją piękne kwiaty, z piekarnika wydobywa się zapach gorącego jeszcze ciasta, w kominku pali się ogień, cicho, w tle, gra spokojna, radosna muzyka… Do takiego domu chce się wracać, w takim domu chce się być. Tam jest bezpieczeństwo, pokój, miłość, tam rodzi się piękno. Takiego upiększania potrzebujemy i my. Dla nas takim dobrym „wyposażeniem” są sakramenty, Słowo Boże i dzielenie się Nim z drugim człowiekiem, a poprzez to wszystko – relacja z Jezusem. To Jego obecność w naszym życiu jest światłem, które prowadzi, muzyką, która wypełnia nas radością i pokojem, ogniem, który rozpala serce. Panie Jezu, dzisiaj, na początku tygodnia, pomóż nam uporządkować nasze serca, nasze wewnętrzne królestwa. Poukładaj nam po Twojemu nasze sprawy, ulecz rany, urazy wypełnij przebaczeniem. Tchnij w nas Twoją obecność, wypełniaj nas Tobą. W królestwach naszych serc – bądź uwielbiony Panie.