Poniedziałek 28 kwietnia
„Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity”.
Dzisiaj rozważamy sprawę podejścia do swojego życia, do wszystkiego, co nas dotyczy. Pięknym jest porównanie naszego życia i nas samych do ziarna pszenicy. Dusza żyć będzie prawdziwie, gdy umrze dla samej siebie. Pewne rzeczy muszą w nas obumrzeć, aby mógł żyć tam Jezus. Zastanówmy się, co powinno w nas obumrzeć, aby było więcej miejsca dla Boga. Chrystus pokazuje drogę służby i obumierania dla innych. Gdy doświadczamy przeciwności Jezus mówi: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy jesteście utrudzeni i obciążeni, a Ja was pokrzepię” (Mt 11,28). W trudzie doskonali się nasza wiara i przynależność do Boga. Trwanie przy Nim pozwala przejść rzeczy, które po ludzku są nie do ogarnięcia. Spraw, Panie, abyśmy wpatrzeni w Niebo, dawali Miłość na ziemi.