RELACJA Z MAJOWYCH REKOLEKCJI
(Nowe Opole, 25-27 maja 2012)
Bóg sam pisze scenariusz, którym zadziwia i zachwyca. Dotyczy to nie tylko naszego życia, ale ot choćby życia naszej Wspólnoty. On sam-Jezus Chrystus wybrał najpiękniejszy czas na rekolekcje, wybrał temat i odpowiednią liturgię Słowa, aby ten temat zrealizować i przez to nadać właściwy kierunek naszej formacji. Przygotował też wiele niespodzianek. Mamy za co Panu Bogu dziękować!
Szczególny i błogosławiony czas oczekiwania na Ducha Świętego, podczas którego mogliśmy uczestniczyć, jak nigdy dotąd, w czterech Eucharystiach. Ponadto wysłuchaliśmy cyklu konferencji i homilii, wyjaśniających wiele kwestii dotyczących właściwego rozumienia wspólnoty i utwierdzenia się w przekonaniu, że już stanowimy autentyczną wspólnotę- czy może nadal jesteśmy tylko grupą i chcemy brać, nie dając nic w zamian. Bardzo czytelne były te nauki i z pewnością poruszyły każdego uczestnika rekolekcji.
Wielkim trudem dla nas okazały się tym razem warsztaty, podczas których mieliśmy anonimowo napisać o naszej Siostrze, czy Bracie coś, co nas w nich razi, co nie pozwala zbliżyć się do nich, jednym słowem z miłością wytknąć wadę. Dotychczas pisaliśmy, czy mówiliśmy o zaletach i to było lekkie, miłe i przyjemne. Pisanie o wadach wymagało wielkiego wysiłku i szczerego pokazania czegoś, co z pewnością zaboli drugą osobę. Takie otwarcie we wspólnocie jest konieczne, gdyż szczerość i otwartość są gwarantem właściwego funkcjonowania. O naszej dojrzałości do przyjęcia krytycznych uwag na swój temat świadczył fakt, iż podczas adoracji, szczerze, głośno przed Panem odczytywaliśmy swoje kartki z bolesnymi uwagami. To najlepsza lekcja pokory i zobaczenia siebie oczyma współbraci. Bogu niech będą dzięki za to wszystko czego doświadczyliśmy i nad czym z pewnością należy popracować! Chwała Ci Panie!
Ogromną ucztą duchową były dla nas modlitwy ( wraz z Braćmi i Siostrami z całego miasta, w kościele Św. Teresy) w wigilijną noc przed Zesłaniem Ducha Świętego; pantomima bezpośrednio przygotowująca nas na przyjęcie darów Ducha Świętego, na którego oczekiwaliśmy w wielkim skupieniu; wzruszające świadectwa Agatki i Sylwii; adoracja Najświętszego Sakramentu i najważniejszy, najradośniejszy moment- Eucharystia, która rozpoczęła się o północy. Z jaką radością, napełnieni Duchem Świętym, wracaliśmy do Domu rekolekcyjnego, aby przeżyć Dzień Pański i jednocześnie Uroczystość Zesłania Ducha we wspólnocie, która staje się coraz bliższa naszym sercom.
Kolejną radosną niespodzianką była uroczysta Eucharystia, na którą Pan przyprowadził nasze Siostry i Braci, którzy nie mogli z różnych względów uczestniczyć w rekolekcjach. Dziękujemy Ci, Panie Jezu Chryste! Wspólnie dokonaliśmy podsumowania naszej pracy podczas skupienia i podzieliliśmy się swoimi przeżyciami i doświadczeniem działania Ducha Świętego. Każdy z nas otrzymał bardzo wiele, poznamy to po owocach! Bądź uwielbiony Boże Ojcze! Bądź uwielbiony Panie, Jezu Chryste! Bądź uwielbiony Duchu Święty! Amen!
