SERCE MIEJSCEM SPOTKANIA Z BOGIEM

(Spotkanie modlitewno-formacyjne, 21.02.2019)

Ostatnie spotkanie, jak zwykle rozpoczęliśmy od modlitwy i uwielbienia Boga śpiewem. Konferencje tematyczną pt.: Serce jako miejsce spotkania modlącego się człowieka z Bogiem, wygłosiła jedna z sióstr ze Wspólnoty.

Prelegentka starała się ukazać nam, czym tak naprawdę jest modlitwa serca, które jest źródłem miłości i symbolem centrum tego, co dzieje się w naszym życiu. Każdy z nas ma możliwość stworzenia w nim przestrzeni spotkania z Bogiem, gdyż od nas zależy, co dzieje się w sercu. To tam dzięki modlitwie możemy doświadczać spotkania z Panem. Lecz, jeśli będziemy skoncentrowani tylko na sobie, serce może pozostać zamknięte i przegapi lub uniemożliwi spotkanie z wyjątkowym Gościem. Modlić się sercem to znaczy rozmawiać sam na sam z Bogiem. Jeśli czujemy się samotni, chorzy lub mamy kryzys, wtedy możemy iść do Jezusa, by wylać z siebie przed Nim, to jak przeżywamy sytuację, w której się znaleźliśmy. Sam Pan Jezus też modlił się sercem w Ogrodzie Oliwnym, gdy zwracał się do Ojca. W tej intymnej rozmowie, Syn równy Ojcu, mimo dramatycznych okoliczności zachował nadzieję i pewność, że nic się nie dzieje bez powodu. Tymczasem my tak często nie potrafimy w trudnych chwilach trwać przy kochającym Ojcu, ale od Niego uciekamy szukając własnych kół ratunkowych i sposobów na szczęście lub zażegnanie nieszczęścia. Przez to sami sobie to komplikujemy. Chcemy, aby było wszystko „po naszemu”, bez zważania na wolę Pana lub dobro innych. Przyjmując taka postawę możemy nadal przychodzić fizycznie do Jezusa (do kościoła), ale nigdy się z Nim nie spotkać. Dzieje się tak ponieważ my Jezusa nie pytamy, a jedynie żądamy wszystkiego, co według nas się nam należy. Na szczęście, gdy dzięki łasce sakramentu pokuty odzyskujemy komunię z Panem, inaczej widzimy rzeczywistość, która nas otacza.

Po konferencji pracowaliśmy wspólnie w małych. Później przyszedł czas na dziękczynienie. Dziękowaliśmy Panu na dzisiejsze spotkanie, za nasze troski i kłopoty i prosiliśmy Pana o umocnienie naszej wiary. Na koniec wspólnotowego spotkanie zebraliśmy się w duży krąg i odśpiewaliśmy Apel Jasnogórski. Po czym napełnieni Duchem Świętym wróciliśmy do swoich domów i rodzin.