„Uświęć ich w prawdzie”
Co znaczy być uświęconym w prawdzie? Prawda… Ale która, ale jaka, ale że co? Jest „prawda moja“, jest i „twoja“. A prawda to- wejście w żywą więź z Bogiem. Słowa: aby byli uświęceni w prawdzie mają szczególne znaczenie i odnoszą się do każdego człowieka. Uświęcić, poświęcić oznacza oddać na służbę Bogu. Naszym przeznaczeniem jest świętość, czyli podobieństwo do Boga. My oczywiście wymyślamy sobie inne przeznaczenia, albo wierzymy w inne przeznaczenia, ale przeznaczenie jest tylko to jedno – świętość. Cechą tego przeznaczenia jest to, że można od niego uciec, bo świętość z natury swojej wymaga wolnej i nieprzymuszonej decyzji. Kto odrzuci jedyne przeznaczenie stanie się człowiekiem zagubionym na całą wieczność. Można żyć w zagubieniu, ale jest to życie w cierpieniu. Człowiek zagubiony cierpi. Dawajmy się więc uświęcić. Tak! Nie uświęcajmy się sami, bo tego nie umiemy. Niech uświęca nas Bóg Ojciec, zgodnie z prośbą Jego Syna, a naszego Brata. Istotne jest także to, że Boża opieka odnosi się do obrony przed złem. Nie chodzi zatem o to, byśmy otrzymywali od Boga to, czego sami oczekujemy i dla siebie pragniemy- bo prawdziwą treścią modlitwy do Boga jest nasze zbawienie.