POZWOLIĆ SOBIE POMÓC
2. Chrystus nigdy nie opuszcza swoich uczniów; również my Go nie opuszczajmy. Cnota wierności. Wierność w drobnych rzeczach.
Nadzieja Jest cnotą podróżnika, który, podobnie jak my, jeszcze nie dotarł do celu, lecz wie, iż zawsze znajdzie środki do pozostania wiernym Panu i do wytrwania w otrzymanym powołaniu, w wypełnianiu obowiązków. Dlatego powinniśmy być czujni wobec Chrystusa, który podchodzi do nas pośród naszych zajęć, i „uczepić się ze wszystkich sił tej mocnej ręki, którą Bóg stale do nas wyciąga, abyśmy nie stracili sprzed oczu perspektywy nadprzyrodzonej, walczmy z namiętnościami. które chcą nas uwięzić w ciasnocie naszego egoizmu i dziecięcą próżnością, która każe nam myśleć, że jesteśmy pępkiem wszechświata. Żyję w przekonaniu, że nigdy niczego nie osiągnę bez spoglądania w górę, bez Jezusa. I wiem, że siła pozwalająca mi zwyciężyć siebie samego i osiągnąć zwycięstwo rodzi się z powtarzania słów: Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia (Flp 4,13), który wyraża niezawodną obietnicę Boga, iż nie opuści swych dzieci, jeżeli dzieci Go nie opuszczą.
W Ewangeliach Pan często mówi nam o wierności: stawia nam za przykład sługę wiernego i roztropnego, sługę dobrego i wiernego w drobnych rzeczach, wiernego włodarza itp. Idea wierności przenika chrześcijaństwo tak dogłębnie, że na określenie uczniów Chrystusa używa się słowa „wierni.
Wytrwałości przeciwstawia się niestałość ,która w obliczu trudności i pokus skłania do łatwego porzucenia czynienia dobra, do zejścia z raz obranej drogi. Wśród najczęstszych przeszkód uniemożliwiających wierną wytrwałość wymienia się pychę, która przyćmiewa samą podstawę wierności i osłabia wolę do walki z trudnościami i pokusami. Bez pokory wytrwałość staje się słaba i krucha. Kiedy indziej wierność wobec podjętych zobowiązań utrudniają ludzie z własnego środowiska, osoby, które powinny być przykładem, a nim nie są, i tym samym dają do zrozumienia, że bycie wiernym nie jest podstawową wartością osoby.
Źródłem niewierności może być zaniedbanie walki w drobnych rzeczach. Sam Pan powiedział nam: Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wiemy. Chrześcijanin, który dba o najdrobniejsze obowiązki w swojej pracy zawodowej (punktualność, porządek), walczy o wytrwanie w obecności Bożej wciągu dnia w sposób naturalny strzeże swoich zmysłów, małżonek wierny swej żonie w drobnych rzeczach codziennych, uczeń, który codziennie odrabia swoje lekcje – wszyscy oni znajdują się na drodze do zachowania wierności, kiedy obowiązki będą wymagały autentycznego bohaterstwa.
Wierność do końca życia wymaga wierności w drobnych rzeczach każdego dnia i umiejętności rozpoczynania od nowa, kiedy z powodu słabości zboczyło się z drogi. Wytrwanie we własnym powołaniu oznacza odpowiedź na wezwania, które Bóg kieruje w ciągu całego życia, nawet wtedy, kiedy nie brakuje przeszkód i trudności czy odosobnionych przypadków tchórzostwa i upadku. Wezwanie Chrystusa wymaga stanowczej odpowiedzi i równocześnie głębokiego wniknięcia w sens Krzyża oraz zrozumienia wielkości i wymogów własnego powołania.