„Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi”


Po raz kolejny czytamy te słowa, by nie zapomnieć, że pokora jest istotną cechą chrześcijaństwa. Szatan przede wszystkim chce zniszczyć w człowieku pokorę, robi to w sposób celowy i zamierzony, ponieważ brak pokory stał się przyczyną jego upadku. Jego pycha spowodowała, iż sobie przypisywał piękno swoich zasług. Jezus ostrzega nas byśmy nie utracili swojej czujności. W momencie, kiedy wchodzimy na jakąś drogę duchową, gdy wspólnie ze Wspólnotą „osiągamy” kolejne etapy jej rozwoju, pojawia się niebezpieczeństwo popadnięcia w pychę. Człowiek słuchając katechez, kazań patrzy na siebie jak na osobę, która już osiągnęła pewien stopień doskonałości, to do czego ma dążyć we Wspólnocie już zdobyła. Dzieje się to często nieświadomie. Posiadając pewną wiedzę, ale nie żyjąc jeszcze tym, człowiek uznaje to za swoje wewnętrzne bogactwo i przez taki pryzmat patrzy na innych krytycznie, bowiem oni tego wszystkiego jeszcze nie wiedzą i nie rozumieją. Musimy uważać by nie okazało się kiedyś, że ci których chcieliśmy nauczyć pokory, byli pokorniejsi od nas.