WSPÓLNOTA MIEJSCEM WZROSTU

(Spotkanie rekolekcyjne, 16.01.2014)

Rekolekcje trwające ponad dwa miesiące dobiegają końca. Był to czas łaski, czas intensywnego wzrostu duchowego i wzmożonej działalności Ducha Świętego.

W każdy czwartek gromadziliśmy się ponad osiemdziesięcioosobową grupą, wsłuchując się w rekolekcyjne konferencje, słuchaliśmy świadectw o działaniu Boga w naszym życiu, dzieliliśmy się Słowem Bożym w małych grupach, a w naszych sercach dojrzewało pragnienie bycia coraz bliżej Chrystusa. W konsekwencji uroczyście ogłosiliśmy Go Panem i Zbawicielem, oddaliśmy Mu swoje życie i dostąpiliśmy wylania Ducha Świętego.

Czas rekolekcji zaowocował tym, iż zbliżyliśmy się do siebie i zapragnęliśmy pozostać we wspólnocie, aby w niej wzrastać i służyć na miarę naszych sił i możliwości. Bardzo pomocna w podjęciu właściwej decyzji okazała się konferencja, podczas której przypomnieliśmy sobie, że wspólnota jest miejscem wzrostu. Będąc w gronie prawdziwych przyjaciół łatwiej jest dźwigać krzyż, mając świadomość, iż nie niesiemy go sami, ale otoczeni jesteśmy gorącą modlitwą współbraci.

Rekolekcje dobiegły końca, ale przed nami wytężona praca dla dobra i rozwoju wspólnoty i naszego wzrostu duchowego. Prelegent przedstawił cztery elementy warunkujące wzrost duchowy: modlitwa, relacja do Słowa Bożego, wspólnota i służba. Aby prawidłowo rozwijać się nie może zabraknąć żadnego z tych elementów. Mówiąc o modlitwie mamy na uwadze modlitwę osobistą i wspólnotową, a więc nasze intymne spotkanie z Bogiem i Eucharystię przeżywaną i adorowaną. Nie wystarczy uczestnictwo w niedzielnej Eucharystii, powinniśmy pragnąć częstszego przebywania z Bogiem i pełnego uczestniczenia. Rozbudzone podczas rekolekcji zgłębianie Słowa Bożego nie może w nas wygasnąć. Trzeba karmić się tym Słowem i mieć świadomość, że w nim zawarte jest nasze życie. Pan podaje wskazówki, jak mamy postępować, co jest najważniejsze, aby osiągnąć zbawienie. Bycie we wspólnocie to też służba dla jej dobra. Nie możemy tylko brać, nic w zamian nie dając. Każdy członek wspólnoty powinien angażować się na miarę darów jakie otrzymał. One muszą służyć całej wspólnocie i nie można ich zatrzymać tylko dla siebie.

Panie Jezu Chryste, dziękujemy, że nas wybrałeś, zaprosiłeś na rekolekcje, i tak hojnie obdarowałeś łaskami. Rozpaliłeś nasze serca miłością i wlałeś pragnienie służenia Tobie i kochania Ciebie. Bądź uwielbiony! Bądź wywyższony! Bądź błogosławiony!