Sobota 04 październik

„Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. „
Jezus raduje się w Duchu Świętym i dziękuje Ojcu za odsłanianie tajemnic „małym”. To wskazanie na wartość pokory i otwartości serca. Bóg nie wybiera oparcia swojej mądrości wyłącznie na ludzkich tytułach czy osiągnięciach, ale często objawia prawdę tym, którzy pozostają prostego ducha. Jezus rozpoznaje, że prawdziwe poznanie Boga przewyższa ludzką mądrość i że Boże objawienie przekracza oczekiwania i plany ludzkie. Jego radość z patrzenia na uczniów rodzi się z pewności, że Ojciec objawia swoje tajemnice i że Ewangelia jest przekazywana dalej. Sprawdźmy źródło naszej radości. Czy cieszymy się z Bożych darów i znaków, czy z samego Boga i Jego zbawienia? Dążmy do pokory i otwartości „małego serca”, które przyjmuje prawdę bardziej niż serce „mądre” i zatwardziałe. Pamiętajmy, że Boża moc w nas ma prowadzić do oczyszczenia i zbawienia innych, a nie do pychy czy budowania własnej pozycji. Ufajmy, że Bóg działa także poza systemami ludzkiej mądrości — nie wszystko musi być spektakularne, by było prawdziwe i wartościowe. Panie, naucz nas radości, która rodzi się ze świadomości Twojej bliskości i z pewności, że należymy do Ciebie. Daj nam serca proste i pokorne, byśmy przyjmowali Twoje objawienie i służyli innym nie dla uznania, lecz dla Twojej chwały. Amen.