Sobota 15 lutego
„Gdy znowu wielki tłum był z Jezusem i nie mieli co jeść, przywołał do siebie uczniów i rzekł im: żal mi tego tłumu, bo już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść.”
Dziś jesteśmy świadkami cudu, w którym Chrystus zaspokaja ludzkie potrzeby: te fizyczne, sycąc głód i te duchowe, głosząc Słowo. On widzi człowieka całościowo. Możemy być pewni, że i o nasze zaopatrzenie na drogę się troszczy. Dostajemy od Niego Eucharystię, która jest pokarmem na życie wieczne. Bóg, daje w obfitości większej, niż byśmy się spodziewali. Czy umiemy w sobie odczuwać głód Jego słowa? Czy dzielimy się z innymi tym, co mamy? Czy tylko tym, co nam zbywa? Jezu, wlej w nasze serca miłosierdzie, abyśmy widzieli tak jak, Ty nas widzisz.