OBCOWANIE ZE WSZYSTKIMI
2. Ludzka cnota uprzejmości.
Znaczna część naszego życia składa się ze spotkań z innymi ludźmi. Spotykamy ich w windzie, w autobusie, w poczekalni przychodni lekarskiej, na ulicach wielkiego miasta lub w osiedlowej aptece… Chociaż są to spotkania sporadyczne i często tylko jednorazowe, to w ciągu dnia bywa ich bardzo wiele, a w ciągu całego życia – niezliczona ilość. Są one dla chrześcijanina ważne, gdyż stanowią okazję do modlitwy za ludzi, z którymi się stykamy, i do okazania im naszego szacunku jako dzieciom tego samego Ojca. A powinniśmy to czynić choćby ze względu na zasady dobrego wychowania i uprzejmości, które są nośnikami nadprzyrodzonej cnoty miłości. Istnieją najróżniejsze typy ludzi, ale wszyscy oni oczekują od chrześcijanina jednego: tego, co na naszym miejscu uczyniłby Chrystus.
Także we własnej rodzinie, w pracy czy w sąsiedztwie mamy do czynienia z bardzo różnymi osobami. Każda z nich odznacza się indywidualnymi cechami charakteru, formacją kulturalną i ludzką oraz preferuje odmienny sposób życia. Musimy ćwiczyć się we współżyciu z innymi. Św. Tomasz zwraca uwagę na znaczenie szczególnej cnoty- obejmującej wiele innych – która porządkuje „wzajemne stosunki ludzi wobec siebie, zarówno w czynach, jak i w słowach.
Ta wyjątkowa cnota, która każe nam na co dzień uprzyjemniać życie innym, nazywa się uprzejmością.
Cnota ta, wyznaczająca niejako ramy współżycia, może nie budzić podziwu. Jej brak daje się jednak we znaki: stosunki między ludźmi staja się napięte i często brak w nich miłości; czasami obcowanie staje się bardzo trudne lub wręcz niemożliwe. Uprzejmość wraz z innymi cnotami, z którymi się wiąże, uprzyjemnia codzienne życie w rodzinie, w pracy, w sąsiedztwie, na jezdni… Cnoty te ze swej natury sprzeciwiają się egoizmowi, nieopanowaniu, złemu nastrojowi, brakowi wychowania, nieporządkowi, ignorowaniu upodobań, zainteresowań i trosk innych ludzi. „Tych cnót – pisze św. Franciszek Salezy- trzeba mieć na podorędziu wielki zapas, gdyż zużywa się on prawie ustawicznie.
Liczne przejawy cnoty uprzejmości chrześcijanin potrafi zamienić w akty miłości bliźniego spełniane z miłości do Boga. Dzięki miłości uprzejmość staje się cnotą o wzniosłej szych horyzontach, silniejszą i bogatszą w treść. Z uprzejmości nie powinniśmy rezygnować nawet wówczas, kiedy zachodzi potrzeba zajęcia postawy stanowczej: Musisz nauczyć się nie zgadzać się – kiedy trzeba – z innymi, ale nie raniąc miłości i nie stając się antypatycznym.
Dzięki wierze i miłości chrześcijanin potrafi widzieć w swoich braciach dzieci Boże, które zawsze zasługują na poszanowanie i jak najlepiej rozumiane wyrazy zainteresowania i szacunku. Dlatego powinniśmy być czujni przy tych licznych okazjach, które przynosi każdy dzień.