ŚW. STANISŁAWA KOSTKI
2. Istota powołania.
Powołanie jest inicjatywą Bożą i jest ono skierowane do konkretnej osoby – wezwanej po imieniu – to znaczy, że z łaską Bożą osoba zainteresowana, i tylko ona, powinna zadecydować o swojej odpowiedzi: oto jestem: przecież mnie wołałeś.
Powołanie jest darem, wielkim prezentem od Boga. Jeżeli tak się na nie patrzy – ze spojrzeniem nadprzyrodzonym – zostanie ono przyjęte jako niezmierny przywilej dla tego, kto został wezwany i w pewien sposób również dla tych, którzy są z nim złączeni więzami przyjaźni czy pokrewieństwa. Dzięki Bogu w większości przypadków krewni i przyjaciele osób wezwanych przez Pana wykazują zrozumienie, chociaż czasami potrzebują więcej czasu na to, aby głębiej pojąć wspaniałość powołania. Więzy rodzinne, chociaż są ważne, nie mają charakteru absolutnego. Podobnie jak dziecko wzrasta coraz bardziej ku dojrzałości oraz samodzielności ludzkiej i duchowej, tak rozwija się i umacnia jego szczególne powołanie, które pochodzi od Boga. Rodzice powinni uszanować to powołanie i ułatwić dzieciom odpowiedź na nie. Trzeba uzmysłowić sobie, że pierwszym powołaniem chrześcijanina jest „pójście za Jezusem”. Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien.
Św. Stanisław Kostka jest patronem dzieci i młodzieży. Kościół przeniósł obchody jego święta na 18 września, by u początku każdego roku szkolnego upraszać za jego wstawiennictwem błogosławieństwo dla dzieci i młodzieży. Jednocześnie takie usytuowanie święta uświadamia nam, że cały proces kształcenia i wychowania, formacji ludzkiej i chrześcijańskiej, powinien zmierzać do tego, by młody człowiek mógł jak najpełniej odpowiedzieć swym życiem na Boże powołanie. Żeby potrafił je właściwie rozpoznać i wielkodusznie powiedzieć Chrystusowi „tak”. „Zostać uczniem Chrystusa oznacza przyjąć zaproszenie do przynależenia do rodziny Bożej, do życia zgodnego z Jego sposobem życia: Kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten jest Mi bratem, siostrą i matką (Mt 12,50). Rodzice powinni uszanować i przyjąć z radością oraz wdzięcznością skierowane do któregoś z dzieci wezwanie Pana do pójścia za Nim w dziewictwie dla Królestwa niebieskiego, w życiu konsekrowanym lub w posłudze kapłańskiej.
Św. Stanisława na drodze powołania umacniała codzienna Msza święta i częste przystępowanie do sakramentów świętych. „Już wigilia Komunii świętej była dla niego dniem bardzo uroczystym. W tym dniu dłużej niż zwykle przebywał na modlitwie i przygotowywał się przez post. Stanisław ukochał Eucharystię i wiedział, że nie ma ważniejszego wydarzenia na świecie niż Msza święta. Wszechmocny Bóg Ojciec, Stwórca całego stworzenia, poprzez ofiarę swojego Syna staje się chlebem dla wszystkich ludzi pragnących przyjąć Go do swoich serc.