„Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi” 


Sama wiara do zbawienia to za mało. Potrzeba nią żyć i wyznawać ją na zewnątrz. Wyznanie naszej wiary poprzesz słowo bądź czyn jest obrazem naszego stosunku do Chrystusa. Obecnie łatwiej jest się przyznać, że jest się niewierzącym. Osoby wierzące, posiadające konkretne wartości chrześcijańskie ,którymi żyją bądź stają w ich obronie postrzegane są za „dziwaków”. Zakpić z Boga i wyśmiać Kościół stało się dziś powodem do chluby. Jednak Pan ostrzega nas: „Kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja…” Nie musimy chodzić i krzyczeć, że jesteśmy chrześcijanami, to ma być widoczne w naszym życiu, zachowaniu. Inni patrząc na nas mają się zastanawiać: skąd ktoś ma silę, gdy inny już by się załamał, skąd ten pokój, skąd ta radość. To jest jeden ze sposobów przyznania się do Pana, kiedy inni zaczynają nas wypytywać skąd my „to” mamy. Nienaruszony spokój i stały uśmiech są najpiękniejszym wyznaniem wiary. 🙂