NOWE PRZYMIERZE

3. Umiłowanie Ofiary Ołtarza


Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja. Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich, Z jaką miłością i czcią winniśmy przystępować do Mszy świętej! Tam znajduje się wspaniałe źródło ciągle nowych łask, do których winny przychodzić całe ludzkie pokolenia, aby uzyskać siłę na długą drogę ku wieczności. Tam spotkamy łaskę i samego Twórcę wszelkiej łaski”.

Przygotowując się do świętej Ofiary Ołtarza, winniśmy usilnie i aktywnie zabiegać, aby ściśle zjednoczyć się z Jezusem Chrystusem, Najwyższym Kapłanem. Wskazuje nam na to św. Paweł: To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie. Ofiarujmy więc tę świętą Ofiarę wraz z Nim i przez Niego, a przez Niego ofiarujmy również samych siebie. Musimy pamiętać, że do wewnętrznego zjednoczenia z Jezusem Chrystusem będzie nam bardzo pomocne zewnętrzne uczestnictwo we Mszy świętej. To uczestnictwo winno być świadome, pobożne i czynne, z odpowiednio usposobioną duszą, w pełnej harmonii myśli i słów oraz we współpracy z łaską Bożą. Zwracajmy baczną uwagę na nasze dialogi i wezwania, a w krótkich chwilach milczenia czyńmy akty wiary i miłości. Prośmy Najświętszą Maryję Pannę, aby nauczyła nas i pobudziła do tego szczególnego miłosnego czuwania w chwili konsekracji oraz w momencie przyjmowania Jezusa do swojej duszy. Pamiętajmy o znaczeniu punktualności, o delikatności i szacunku wobec Pana i innych ludzi, o schludnym i prostym sposobie ubierania, który powinien odpowiadać godności tego aktu. .,Nie kocha Chrystusa, kto nie kocha Mszy świętej, kto nie stara się przeżyć jej godnie, pobożnie, serdecznie. Miłość wysubtelnia zakochanych, udelikatnia; uwrażliwia ich nieraz na bardzo małe drobiazgi, o które dbają, ponieważ zawsze są wyrazem rozmiłowanego serca. Tak winniśmy uczestniczyć we Mszy świętej. Dlatego zawsze podejrzewałem, że ci, którzy chcą, aby Msza święta była krótka i pośpieszna, wykazuj ą przez to tak mało wytworną postawę, że nie potrafili zdać sobie sprawy z tego, co to znaczy Ofiara Ołtarza.

Dziękczynienie po Mszy świętej dopełni te tak ważne chwile dnia. Będą one miały zasadniczy wpływ na pracę, na życie rodzinne, na traktowanie innych z radością, na spędzanie dnia w ufności i poczuciu bezpieczeństwa. Tak przeżywana Msza święta nigdy nie będzie aktem oderwanym od życia, ale będzie stanowić posiłek dla wszystkich naszych działań. Nada im ona szczególne piętno, piętno czynów dziecka Bożego, które żyje w świecie i współdziała z Chrystusem w odkupieniu świata.

Na Mszy świętej, która jest jakby przedłużeniem Kalwarii starajmy się spotkać Najświętszą Maryję Pannę. Ona towarzyszyła tam swemu Synowi w cierpieniu, ofiarując je Ojcu w niebie. „O tym nie powinniśmy wątpić, że przy każdej Mszy św. jest obecna Maryja Panna, tak jak była obecna pod krzyżem, i że z tą samą miłością poleca Jej Pan Jezus wszystkich uczniów, których miłuje, a szczególniej tych, którzy są obecni podczas Mszy św. i tak samo zaleca im, aby Ją mieli za Matkę i za Jej pośrednictwem starali się o korzystanie z zasług Jego Męki. Ofiarujmy Bogu Ojcu przez Matkę Najświętszą Jezusa, a wraz z Nim siebie samych, gdyż Ona jest w sposób szczególny obecna w Świętej Ofierze: „Ojcze Święty! Przez Niepokalane Serce Maryi ofiaruję Ci Jezusa, Twojego umiłowanego Syna a w Nim, z Nim i przez Niego ofiaruję Ci siebie samego we wszystkich Jego intencjach i w imieniu wszystkich stworzeń lub słowami Koronki: „Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata.