DOBRY PASTERZ ZAPOWIEDZIANY PRZEZ PROROKÓW
2. Pan pozostawił w swoim Kościele dobrych pasterzy.
Oprócz tytułu Dobrego Pasterza Chrystus określa się jako brama, poprzez którą wchodzi się do owczarni, tj. do Kościoła. On „jest owczarnią, której bramą jedyną i konieczną jest Chrystus. Jest również trzodą, której sarn Bóg zapowiedział, że będzie jej pasterzem i której owce, choć kierują nimi pasterze-ludzie, nieustannie przecież prowadzi i żywi sam Chrystus, Dobry Pasterz i Książę pasterzy, który życie swoje oddał za owce.
Jezus rozporządził, aby w Jego Kościele byli dobrzy pasterze, którzy w Jego imieniu strzegliby i prowadzili Jego owce. Ponad wszystkimi i jako swojego namiestnika na ziemi ustanowił Piotra i jego następców, dla których powinniśmy żywić szczególną cześć, miłości posłuszeństwo. Obok papieża, i w jedności z nim, ustanowił biskupów jako następców Apostołów.
Jedynie Szymona uczynił Pan Opoką swojego Kościoła, nadając mu imię Piotr. Powierzył mu klucze Kościoła; ustanowił go pasterzem całej trzody. Dar związywania i rozwiązywania, dany Piotrowi, został udzielony także Kolegium Apostołów pozostającemu w łączności z głową swoją.
Kapłani są dobrymi pasterzami, zwłaszcza w udzielaniu Sakramentu Pokuty, podczas którego jesteśmy leczeni z wszelkich naszych ran i chorób. „Pamiętajcie, że wasza posługa kapłańska – napisał Jan Paweł II – w sposób szczególny zwrócona jest ku wielkiej pieczy Dobrego Pasterza, jaką jest piecza o zbawienie każdego człowieka (…), aby ludzie mieli życie i mieli je w obfitości, aby się nie zagubili, lecz aby mieli życie wieczne.
Również każdy chrześcijanin powinien być dobrym pasterzem dla swych braci, zwłaszcza poprzez braterskie upominanie, przykład i modlitwę Pamiętajmy o tym, że wlałaś sposób również my jesteśmy dobrymi pasterzami osób, które Bóg postawił u naszego boku. Mamy obowiązek pomagać im przykładem i modlitwą, aby kroczyli drogą świętości i wytrwali w odpowiadaniu na dary i wezwania Dobrego Pasterza, który nas prowadzi do pastwisk życia wiecznego.
Urząd Dobrego Pasterza jest urzędem nadzwyczaj delikatnym: wymaga wielkiej miłości i wielkiej cierpliwości, odwagi, kompetencji, łagodności; również- gotowości ducha i wielkiego poczucia odpowiedzialności. Zaniedbanie tej misji spowodowałoby ogromne szkody wśród ludu Bożego: „zły pasterz prowadzi do śmierci nawet mocne owce .
„Dobry pasterz winien odpowiadać czterem warunkom. Po pierwsze, miłość: właśnie miłość była jedyną cnotą, której Pan wymagał od Piotra, aby powierzyć mu pieczę nad swoim stadem. Po drugie, czujność, aby być czujnym wobec potrzeb owiec. Po trzecie, doktryny, aby móc karmić ludzi i doprowadzić ich do zbawienia. I wreszcie świętości i jedności życia; z wszystkich przymiotów to jest najważniejsze.
Wszyscy powinniśmy się usilnie modlić, aby w Kościele nigdy nie zabrakło dobrych pasterzy. Szczególnie powinniśmy się modlić za tych, których Bóg ustanowił pasterzami dla naszych dusz.