SŁUŻBA JEDNEMU PANU

2. Jedność życia.


Życie dzieci Bożych wyraża się zasadniczo w pracy, którą powinniśmy zwracać ku Bogu; w życiu rodzinnym, które powinniśmy napełniać pokojem i duchem służby; w przyjaźni, która stanowi drogę przybliżania innych do Pana. W każdej chwili dnia i nocy starajmy się przy pomocy łaski o jedność naszego życia, nie ograniczając kontaktu z Panem na czas przebywania w kościele lub skupienia się na modlitwie. Na ulicy, w pracy, przy uprawianiu sportu, na spotkaniu towarzyskim – zawsze powinniśmy być dziećmi Bożymi, którzy z wdziękiem idą za Chrystusem w najróżnorodniejszych sytuacjach. Przeto czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwalę Bożą czyńcie- radził św. Paweł pierwszym chrześcijanom. „Gdy siadasz za stół – poucza w związku z tym wierszem Listu do Koryntian św. Bazyli Wielki – módl się. Kiedy spożywasz chleb, czyń to dziękując Temu, który jest hojny. Jeśli pijesz wino, pamiętaj, że użyczył ci go Bóg dla twej radości i ulżenia w chorobach. Kiedy wdziewasz szatę, dziękuj Temu, który łaskawie ci ją dał. Kiedy oglądasz niebo i piękno gwiazd, padnij do stóp Bożych i uwielbiaj Tego, który w swojej Mądrości tak wszystkie rzeczy zrządził. Podobnie, gdy wschodzi słońce i kiedy zachodzi, kiedy śpisz i czuwasz dziękuj Bogu, który urządził wszystkie te rzeczy dla twojego dobra, abyś znał, kochał i czcił Stwórcę. Wszystkie szlachetne rzeczy powinny nas prowadzić ku Bogu.

Kiedy kocha się jakieś stworzenie ziemskie, kocha się je przez dwadzieścia cztery godziny na dobę. Podobnie miłość do Chrystusa stanowi najgłębszą istotę naszego jestestwa i kształtuje nasze postępowanie. On jest naszym jedynym Panem, któremu staramy się służyć wśród ludzi, dając przy-kład w pracy, w interesach, w przestrzeganiu nauki społecznej Kościoła, w trosce o przyrodę, która jest częścią Bożego Stworzenia,.. Nie miałoby to sensu, gdyby ktoś obcując zażyle z Bogiem jednocześnie nie starał się być serdecznym i radosnym, punktualnym w pracy, dobrze wykorzystywać czas, nie robić partaniny…

Jeżeli miłość do Boga jest autentyczna, przejawia się w całym życiu. Chociaż sprawy doczesne mają swoją autonomię i nie ma „katolickich rozwiązań” problemów społecznych, politycznych itp., to jednak nie istnieją obszary neutralne, gdzie chrześcijanin mógłby nie postępować jako chrześcijanin. Dlatego tam, gdzie znajduje się uczeń i Chrystusa, spontanicznie rozwija się apostolstwo, ponieważ jest on bezpośrednim następstwem jego miłości do Boga i do ludzi.