ZIEMIA OBIECANA
(Spotkanie modlitewno-formacyjne 20.10.2011)
Gorąca modlitwa do Ducha Św., uwielbienie naszego Pana, Jezusa Chrystusa, dziękczynienie i prośby przyczyniły się do otwarcia naszych serc i umysłów na słowo, które skierował do nas Ks. Tomasz. Temat pierwszej konferencji z cyklu „Chrzest w życiu i misji Kościoła” III cz. autorstwa naszego Ks. Bp Zbigniewa Kiernikowskiego brzmiał:
„ZANIM WEJDZIESZ DO ZIEMI OBIECANEJ”
Człowiek został stworzony z ziemi i umieszczony w raju, który utracił przez nieposłuszeństwo. Bóg dał mu ziemię jako nową szansę. Dzięki dobroci i miłości Boga ziemia stała się miejscem życia i błogosławieństwa. Stała się Ziemią Obiecaną i jest obrazem człowieka, którego uzdalnia do życia w jedności z Bogiem i bliźnimi. Dając człowiekowi ziemię Stwórca kierował jego losami, by w konkretnych warunkach i okolicznościach prowadzić historię zbawienia narodu wybranego. Ziemia Obiecana powinna kojarzyć się z: 1) historią Abrahama i patriarchów; 2)wyjściem z Egiptu i objęciem w posiadanie ziemi; 3) wygnaniem babilońskim.
Miejscem przeznaczonym dla narodu wybranego była ziemia Kanaan, którą otrzymał Abraham i gdzie rodziły się kolejne pokolenia patriarchów. Żydzi opuścili tę ziemię i udali się do Egiptu, szukając ratunki. Jednak to miejsce ucieczki stało się dla nich niewolą trwającą czterysta lat. Po powrocie zastali swoją ziemię bogatą i pełną obfitości, ale zasiedloną przez inne plemiona, potężniejsze od nich. Trzeba było je pokonać. Dla Izraelitów było to bardzo trudne, niemożliwe do zdobycia własnymi siłami, dlatego buntowali się, chcąc wracać do Egiptu. Tak już jest, że gdy pojawiają się trudności, człowiek albo rezygnuje, albo, zaufa Bogu i przyjmuje Jego dar. Od Izraelitów Bóg zażądał, aby zniszczyli oznaki kultu pogańskiego, odcięli się od wszelkich relacji z bóstwami. Jeżeli człowiekiem zawładną: władza, pieniądz i dziedzina uczuć, zawsze będzie gotowy kłaniać się każdemu, kto zaproponuje trochę władzy, sukcesu, czy czułości. Jeśli nie wyrzeknie się tego, nie zakosztuje dóbr ziemi obiecanej.
Ziemia Obiecana leży między Babilonem i Egiptem, których wielkość i wpływy kształtowały się w różnych epokach historycznych, w Biblii urastają do rangi symboli. Babilon- ziemia, którą trzeba opuścić, gdyż nie ma w niej pełni życia i Egipt- miejsce ucieczki, pozorne wyzwolenie, w rzeczywistości to miejsce pokus i zniewolenia na służbie faraona. Zawierzenie obietnicy Boga i decyzja wejścia do Ziemi Obiecanej, pomimo trudności, pozwoli zaznać obiecanego błogosławieństwa i pokoju.
Ziemia Obiecana to przestrzeń spotkania z Bogiem we własnym wnętrzu. Aby do niej wejść, człowiek powinien uznać, że sam sobie nie wystarcza. Musi przeżyć przemianę. To nie on powinien planować i prosić Boga o pomoc i błogosławieństwo, ale powinien przyjąć Boży plan, wyrażony w poleceniach oraz obietnicy, zapraszającej na drogę realizacji i współtworzenia historii zbawienia.
Ziemia obiecana, to schodzenie na dno, to schodzenie do najniższego miejsca. Obawiamy się wejścia do ziemi obiecanej, bo nie chcemy tracić tego, co jak uważamy nam się należy, boimy się, że zostaniemy pozbawieni swobody. Nie chcemy opuścić samych siebie, gdyż boimy się odrzucenia, a Jezus pokazał nam, że odrzucenie jest właśnie ziemią obiecaną. Decyzja wejścia do ziemi obiecanej jest zgodą na to, by Bóg zajął się nami w tej sytuacji, w której jesteśmy aktualnie postawieni. Jesteśmy wezwani do tego, żeby umieć znaleźć się (nie naszą mocą) na miejscu, które widziane jest jako przegrana. Jeśli tam potrafimy pozostać, to zauważymy, że w naszych relacjach z bliźnimi zaczyna panować pokój, miłość, przebaczenie. Jest to owoc działania Pana Boga w nas.
Bogu niech będą dzięki za tę piękną i bardzo pouczającą katechezę!