PIERWSZOCZWARTKOWE SPOTKANIE 
Spotkanie modlitewno-formacyjne (01.12.2011) 

Wspólnotowa Eucharystia, adoracja Najświętszego Sakramentu podczas Godziny Świętej i wysłuchanie konferencji, to stałe punkty programu pierwszoczwartkowych spotkań. Nakarmieni Ciałem i Słowem Pańskim podczas Eucharystii, adorowaliśmy Jezusa Chrystusa w wielkim skupieniu, uwielbiając Go w ciszy. Następnie głębokie modlitwy prowadzili: Emilka, Kasia S. Kasia O. i Zdzisław. 


Tak ubogaceni przeszliśmy do salki przy zakrystii i wysłuchaliśmy drugiej konferencji z cyklu „Chrzest w życiu i misji Kościoła” pt. OBJĘCIE ZIEMI OBIECANEJ OBRAZEM ŻYCIA W MOCY CHRZTU. Wejście do Ziemi Obiecanej, to nie tylko wejście do nowej przestrzeni, ale przede wszystkim – to zmiana wnętrza człowieka, to obrzezanie serca, znakiem którego jest chrzest. Wchodzimy w Ziemię Obiecaną, jeśli wyzbywamy się własnego myślenia i wybieramy Boga w każdej sytuacji. 

Aby wejść do Ziemi Obiecanej Izraelici musieli przejść przez Jordan. Wody Jordanu, jak i wody Morza Czerwonego to symboliczne miejsca złych mocy, żywiołu grożącemu człowiekowi. Bóg uczynił je znakiem przemiany i uświęcenia. Wejście w te wody było poprzedzone działaniem Boga. Podobnie w wody chrztu człowiek może wejść będąc posłusznym Bogu. Dzięki interwencji Boga przeszkody te zostały pokonane, a nasz chrzest jest zanurzeniem się w tajemnicy przemiany, tzn. tajemnicy śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. 

Po przejściu przez Jordan zostało z Izraelitami na nowo zawarte przymierze wyrażone cielesnym znakiem obrzezania, i obrzezania serca ( tzn. chodzi o przemianę serca człowieka, przemianę myślenia, odrzucenie wszystkiego, co nie pochodzi od Boga). Skutki tego obrzezania (chrztu) mają miejsce w całym naszym życiu. Tak, jak Żydzi cudownie przeszli przez Jordan, tak też cudownie zdobyli potężne miasto Jerycho, dzięki posłusznemu wykonywaniu poleceń. Celem Izraelitów było zdobycie miasta, naszym celem jest zjednoczenie z Bogiem i bliźnimi. Gdy jesteśmy bezsilni, Pan zapewnia nas, że możemy zostać wprowadzeni w nową jakość życia, możemy doświadczyć przemiany, której On w nas dokona, musimy jednak być posłuszni i pełni wiary i nadziei, że obietnica się spełni. Podstawowym warunkiem jest słuchanie Bożego słowa. 

Wprowadzając do Jerycha Bóg postawił przed Izraelitami konkretne wymagania, mające chronić ich przed naśladowaniem wzorów religijnego zachowania u plemion zamieszkujących tę ziemię ( obłożenie klątwą – wyniszczenie). Życie w Ziemi Obiecanej to życie w wolności od „bożków”, czyli wyniszczenie wszystkiego, co uzależnia. Wysiłek podążania do ziemi obiecanej, czyli do spotkania z Bogiem jest konieczny, aby człowiek odkrył w sobie swoją małość i niewystarczalność oraz otworzył się na dary Boga. 

Potwierdzeniem tego, że ktoś wszedł do Ziemi Obiecanej i w niej żyje, będzie życie nie dla siebie. Mając coś jako swoje, zawsze będzie gotów dzielić się z innymi. Daru nowego życia nikt nie zdobył i nie zdobywa sam. Przyjęcie daru oznacza uznanie pełnej zależności od Pana Boga. 

Kolejnym przejawem życia w Ziemi Obiecanej był Boży nakaz darowania długów związany z jubileuszami. W roku jubileuszowym darowane były wszystkie długi, najemnicy uzyskiwali wolność, niezależność osobistą i odzyskiwali utraconą własność. To było życie na Boży rachunek. Obraz jubileuszu uzyskuje najpełniejszy swój wyraz w postaci Sługi Jahwe, którego obecność oznacza czas łaski. Sługa Jahwe w proroctwie Izajasza przychodzi w imieniu Boga. Do tego proroctwa nawiązał Pan Jezus na początku swojej działalności, wskazując na siebie jako na Tego, w którym spełniły się zapowiedzi prorockie. 

Innym przejawem życia w Ziemi Obiecanej były miasta ucieczki, w których mógł schronić się człowiek ścigany przez mścicieli, dopóki sprawa się nie wyjaśni. Jest to obraz miłosierdzia, jakie Bóg stosuje wobec grzesznika, dając mu szansę nawrócenia, a społeczności – okazję do przyjęcia grzesznika. Wszyscy jesteśmy grzesznikami i potrzebujemy miast ucieczki i czasu nawrócenia, chodzi o ukształtowanie naszego serca, żebyśmy doświadczywszy Bożego miłosierdzia, przebaczali innym i nieśli miłosierdzie. 

Za te cenne wiadomości i pouczenia dziękujemy naszemu Opiekunowi Duchowemu, Ks. Tomaszowi! Niech Bóg będzie uwielbiony w jego pięknej posłudze!