SUKCESY I PORAŻKI EWANGELIZATORA
(Spotkanie modlitewno-formacyjne, 15.03.2012)
Modlitwę rozpoczęliśmy przyzywając Ducha Świętego, aby nas napełnił swoją mocą i uzdolnił do dziękczynienia za otrzymane łaski, których błogosławione owoce dostrzegliśmy podczas ewangelizacji młodzieży licealnej.
O ciągłej potrzebie ewangelizacji mówił Ks. Tomasz w konferencji zatytułowanej:
SUKCESY I PORAŻKI EWANGELIZATORA.
Nasza wspólnota w szczególny sposób jest powołana do bycia świadkiem Chrystusa.. Mamy ewangelizować swoim życiem – przestrzegając prawa Bożego, a także słowem. Aby sprostać temu zadaniu trzeba wyjść na pustynię. Na osobności, w ciszy najlepiej słyszy się Boży głos i rozmawia z Panem, jak z najbardziej zaufanym przyjacielem. Nie może Dobrej Nowiny głosić ktoś, kto nie prowadzi życia modlitwy ani ktoś, kto czuje się mocny. Pan wybiera słabych, aby objawiła się Jego chwała. Przykładem jest Mojżesz. Na pustyni usłyszał głos Bożego powołania, jednak czuł się zbyt słaby i niegodny, dlatego próbował wymawiać się. Podejmując decyzję znalazł się „między młotem a kowadłem”, z jednej strony niezrozumienie faraona, a z drugiej-odrzucenie przez swoich i ciągłe pretensje do niego. Idąc głosić Chrystusa też narażamy się na niezrozumienie, odrzucenie, zgodę na brak wdzięczności ludzkiej. Taki kryzys jest potrzebny i on musi się pojawić. Wtedy Pan daje znaki, jak Mojżeszowi, którego Żydzi zaakceptowali nie ze względu na niego, ale Tego, o którym im mówił. Mojżesz, czując się odpowiedzialny za naród, wstawienniczo przedstawiał go Bogu. Dla nas stąd wypływa nauka, iż trzeba więcej mówić Bogu o ludziach, niż ludziom o Bogu, abyśmy nie popadli w demagogię.
Liczne były świadectwa dotyczące ewangelizacji, podczas których usłyszeliśmy mniej więcej takie stwierdzenia: Piękne było to, iż ewangelizując innych, ewangelizowaliśmy siebie samych. Im bardziej czuliśmy się słabi, tym z większą mocą działał Duch święty, którego obecność i nadzwyczajne prowadzenie czuliśmy podczas spotkań z młodzieżą. Doświadczaliśmy też mocy modlitwy wstawienniczej osób, które trwały przed Najświętszym Sakramentem, gdy trudziliśmy się w szkołach. Dziękujemy Ci, Panie Jezu Chryste za wszelkie dobro, które dokonało się w naszych sercach i sercach ewangelizowanej młodzieży! Chwała Ci Panie!