Środa 11 listopada
„Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec”.
Te gorzkie słowa Jezusa wyrażają Jego ból i smutek z powodu niewdzięczności uzdrowionych trędowatych. Tylko jeden z nich, Samarytanin, podziękował Mu za to. Św. Paweł zachęca nas: „Dziękujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa” (Ef 5,20). Czy my zawsze dziękujemy Panu Bogu za otrzymane dary i łaski? Czy umiemy tylko prosić? Tylko nie mówmy, że nie mamy za co dziękować. Dziękujmy Bogu za dar naszego życia, piękno i bogactwo stworzonego świata; za bliskich, których kochamy, za zdrowie, pracę, za wszystkie dobra materialne i duchowe, których nam udziela. Każda radość i trud, każde wydarzenie i potrzeba mogą być przedmiotem dziękczynienia. Wdzięczność jest tym, co najbardziej przyciąga łaski Boże i je pomnaża. Dziękujmy za nie, ale nie zapominajmy o ich Stwórcy. Uwielbiajmy Go ze względu na Niego samego, a nie tylko na Jego dzieła. Jezu, dziękujemy Ci za wszystkie łaski, którymi tak hojnie nas obdarzasz. Bądź uwielbiony w swej nieskończonej Miłości!