Środa 12 grudnia
„Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.”
Jezus zaprasza każdego z nas do zażyłej wspólnoty ze sobą. Wejście pod jedno jarzmo oznacza wspólnotę przyjacielską, gdzie Jezus z miłości daje pewien ciężar przykazania, ale jednocześnie daje odczuć nam swoją obecność i łaskę. Chodząc razem z Jezusem, przeżywając różne chwile w ciągu dnia można utrzymywać z Nim szczery i serdeczny dialog. Wystarczy zacząć od prostych słów: „Jezu, mój Panie, dziękuję Ci, że jesteś ze mną. Cóż mogę zrobić bez Ciebie? Przede mną tyle spraw do załatwienia, mój mąż/żona, przeżywa trudności w pracy, jest zmęczona, jak mogę jeszcze lepiej jego/ją pokochać? W jaki sposób najlepiej okazać miłość?…” Ten serdeczny dialog, ramię w ramię jak z najlepszym przyjacielem, może być wspaniałym czasem pokrzepienia na duchu, kiedy są sytuacje, sprawy obciążające umysł i serce. Jezus otwiera do każdego z nas swoje ramiona, a tym bardziej Jego serce jest stale otwarte na nasze serce. To w tym Sercu można odnaleźć niekończące się zasoby miłości, łagodności i pokory, by Jezus był widoczny przez nasze czyny, słowa i postawy, by też nie bać się przeżywania swoich uczuć i mówienia o nich naszym bliskim. W ten sposób stajemy się sobie bliżsi przez otwartość na delikatną tkankę naszej duszy, tak jak Jezus otworzył się przed nami i zaprasza, abyśmy w Nim odkryli swoje miejsce, swój dom, nowe siły i radość życia. Panie Jezu, uwielbiam Cię w jarzmie, które razem niesiemy. Uwielbiam Cię w prostocie i zwyczajności mojego życia, które jest darem od Ciebie! Jezu, uczyń moje serce podobne do Twojego serca!