Środa 2 marca
„Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić… Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni”.
Prawo Boże zawarte w Dekalogu i przykazaniach miłości Boga i bliźniego jest fundamentem wiary i moralności chrześcijańskiej. Taką rolę pełniło też dla Żydów w Starym Testamencie. Oni starali się je skrupulatnie wypełniać przez system szczegółowych nakazów, zakazów i kar. Jezus w swym nauczaniu pokazuje odmienną drogę. Nawołuje do radykalnego zerwania z korzeniami zła w naszych sercach: zakłamaniem, obłudą, pychą, chciwością, pożądliwością, zazdrością, nienawiścią i wszelką złością. Zachęca do pielęgnowania cnót sprawiedliwości, czystości, pokory i ubóstwa. Wzywa do wypełnienia duchem miłości Boga i bliźniego litery Prawa przez czyny miłosierdzia, a nie tylko suche przestrzeganie przepisów. Jezus jest najdoskonalszym wzorem wypełniania Bożych przykazań. Przestrzega przed wybiórczym ich traktowaniem i uczeniem innych takiej postawy. Prawo Boże jest doskonałe, ponadczasowe, niezmienne i zawsze aktualne w każdym miejscu i czasie. To nie Kościół powinien je dostosować do wymagań współczesnego świata, ale odwrotnie, to świat się powinien na nie nawrócić. Jezus zapewnia, że Słowo Boże zawsze się spełni, bo Bóg jest wierny swoim obietnicom. A czy my jesteśmy wierni Bożemu Prawu? Jakie miejsce zajmuje ono w naszym życiu i sumieniu? Czy mamy odwagę żyć nim na codzień? Jak wygląda moje świadectwo w rodzinie i wspólnocie? Jezu, daj nam siłę i odwagę wiernego wypełniania Bożych przykazań w codziennym życiu!