Środa 7 września
„Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże”.
Dzisiejsza Ewangelia mówi nam, jak być błogosławionym czyli szczęśliwym. Jak powinniśmy żyć, na co zwracać uwagę. Szczęście wskazane w błogosławieństwie dotyczy tego, co jest naprawdę istotne, a więc wieczności. Wszystko, co dzieje się w naszym życiu, szybko mija. O jednych zdarzeniach mówimy, że dobrze, iż minęły, bo były trudne, w innych chwilach powiedzielibyśmy, aby trwały wiecznie, bo są wspaniałym przeżyciem, doświadczeniem. Jednak jedne i drugie mijają. Ważne w tym wszystkim jest, aby przeżyte doświadczenia czegoś dobrego nas uczyły i przybliżały do Chrystusa. Jezus w Kazaniu na górze zaczyna od duchowego ubóstwa. Mówi: Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże. Zatem naszym zasadniczym celem, do którego zmierzamy wszyscy jest ubóstwo duchowe. Inaczej mówiąc, pokora względem Boga jest drogą do zbawienia i pełnego szczęścia. To nic innego, jak widzenie w prawdzie siebie, świata i naszych relacji z Bogiem. To ona domaga się odpowiedzi na pytania. Czy potrafimy sobie poradzić ze wszystkim sami? A jeśli nawet radzimy sobie nieźle w trudnych sytuacjach, to dzięki komu? Świadomość, że wszystko mamy od Boga, a On się o nas troszczy i przychodzi z pomocą, daje pokój, radość i szczęście. Dobrze jest wszystko, co nas spotyka, traktować jako łaskę i dostrzegać w tym błogosławieństwo Boże. Prośmy Pana, o potrzebne łaski do znoszenia trudów i przeciwności oraz dziękujmy za wszystko co daje. „Jezu cichy i pokornego serca, uczyń serca nasze według serca Twego”!