Wtorek 17 maja
„Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje”
Jezus poucza uczniów: stawia przed nimi dziecko i mówi do nich, by uczyli się przyjmować wszystkich, także tych najmniejszych, bo w nich Jego samego przyjmują. Jezus nie karci uczniów za to, że w obliczu Jego zbliżającej się męki kłócą się, kto jest ważniejszy. Dlaczego? Zastanówmy się! Przecież Jego ofiara ma przywrócić człowiekowi wolność i godność dziecka Bożego na zawsze. Człowiek prawdziwie wielki to ten, który wszystko poświęca dla innych. Kto służy dziecku, zwykle robi to bezinteresownie. A o taką postawę bezinteresownej, pełnej miłości służby innym mają zabiegać uczniowie Chrystusa. To właśnie przez służbę takim ludziom, zdobywamy pierwszeństwo u Boga. Jezu, gdy zbliżamy się do Ciebie, a Ty mieszkasz w naszych sercach – możemy stawać się tacy jak Ty „dzięki łasce, nie dzięki nam samym”. Jezu, spraw, abyśmy byli wielcy w Twoich oczach!