Wtorek 19 stycznia
„To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem szabatu”.
Jezus w dzisiejszym sporze z faryzeuszami, tak jak wczoraj, przestrzega, aby nie zamykać serca przed Bogiem, skupiając się tylko na ścisłym wypełnianiu przepisów Prawa. Dekalog to nie tylko zbiór zakazów i nakazów do przestrzegania. To dziesięć wspaniałych obietnic Boga, aby nas prowadzić do szczęścia i zbawienia. Bóg ustanowił szabat dla człowieka, aby mógł ten dzień w całości poświęcić Jemu i znalazł odpoczynek dla ciała i duszy po sześciu dniach pracy. Szabat miał przynieść radość i szczęście w Panu, a został obwarowany tyloma przepisami, że zamiast wolności, przyniósł zniewolenie. A czym dla nas, chrześcijan, jest świętowanie Dnia Pańskiego? Może to tylko dzień wolny od pracy, w którym można się wyspać, nadrobić domowe zaległości, czy pójść na zakupy? Spróbujmy szczerze odpowiedzieć. Jeśli pochłonie nas w tym dniu praca, rozrywka czy inne zajęcia, może zabraknąć go na spotkanie z Jezusem. A to On jest Panem niedzieli. Kościół ustanowił ten dzień świętem na radosną pamiątkę Jego zmartwychwstania. Jezus nas kocha wieczną Miłością i czeka, by się z nami spotkać na Eucharystii. On pragnie napełnić nas pokojem i radością, oświecać i umacniać swoim Słowem oraz posilać swoim Ciałem – pokarmem na życie wieczne. Panie Jezu, dziękujemy Ci za każdą niedzielną Eucharystię i za to, co nam w tym dniu dajesz. Pomóż nam przeżyć ten dzień, jak najowocniej razem z Tobą!