„Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity”.
Ziarno obumierające w ziemi jest obrazem miłości względem bliźniego. Miłość polega na dawaniu siebie czyli obumieraniu i rodzeniu się na nowo. Życie na tym świecie to tylko chwila w porównaniu do wieczności. Ten czas mamy dobrze wykorzystać. Pozwolić obumrzeć grzechu, a zacząć pielęgnować i troszczyć się o to, co zaczyna rozkwitać życiem. Wszystko co czynimy z miłości do Boga i ludzi, nie ginie – nawet gdybyśmy z ludzkiego punktu widzenia ponieśli klęskę. Bóg widzi i wie. Warto dochować Mu wierność także wtedy, gdy po ludzku wydaje się to zupełnie nieopłacalne.